Καλή σας μέρα! Για σήμερα μια συνταγή με σουμάκ.  Το σούμακ ή σουμάκι είναι ένα πανέμορφο και πολύ αρωματικό, σκούρο κόκκινο μπαχαρικό. Το αρωμά του είναι ξινό και λεμονάτο. Προέρχεται από τους ξηρούς καρπούς του δέντρου Rhus coriaria που έχει γύρω στα 250 είδη. Φύεται σε υποτροπικές και εύκρατες περιοχές όλου του κόσμου και είναι πολύ συχνό στην Β.Αμερική και την Αφρική. Ανάλογα με το είδος, μπορεί να είναι θάμνο ή δέντρο και το ύψος τους ποικίλει από 1-10 μέτρα. Οι καρποί του γένους Rhus, έχουν συνήθως σκούρο κόκκινο ή μωβ χρώμα.  Το σούμακ χρησιμοποιείται σαν μπαχαρικό σε πολλές χώρες του κόσμου για τη λεμονάτη…

Γνήσιο παιδί του γεωπόνου μπαμπά και εγγόνι ενός αγρότη παππού με μερικά χωράφια γεμάτα μηλιές που αργότερα αντικαταστάθηκαν με κυδωνιές λατρεύω και τα δύο αυτά φρούτα. Το ένα σκούρο κόκκινο και το άλλο χρυσόξανθο με ένα ελαφρό καφετί χνούδι να το ...προστατεύει θαρρείς στόλιζαν τη φρουτιέρα που κυριαρχούσε στο τραπέζι της κουζίνας της πολυαγαπημένης μου γιαγιάς. Κυρίαρχα και στο μυαλό μου, στη ψυχή μου, άρρηκτα δεμένα με τις νοστιμιές που μας χάριζαν γεμίζοντας το πιάτο μας δεν θα μπορούσα παρά να τα χρησιμοποιώ κι εγώ, όσο περισσότερο μπορώ στην κουζίνα μου και στις μαγειρικές, χαλαρωτικές περιπλανήσεις μου. Μηλόπιτες, κέικ με…

Ένα ριζότο κατακόκκινο, του πάθους με νοστιμιά απίστευτη! Ένα ριζότο που γαρνιρισμένο με τη ρόκα και τις μικρές, κομψές, μεθυσμένες γαριδούλες μετατρέπεται σε ένα πιάτο γκουρμέ, πλην όμως οικονομικό που δεν θα επιβαρύνει καθόλου τον ατομικό ή οικογενειακό προϋπολογισμό. Ένα ριζότο που έχει κι άλλο πλεονέκτημα... αυτό της εύκολης παρασκευής που δεν αποζητά πολύ από τον χρόνο μας. Τόση νοστιμιά και ομορφιά σ' ένα πιάτο τόσο εύκολο και γρήγορο... αν δεν το έφτιαχνα δεν θα το πίστευα ούτε εγώ!!! Κι όμως ...έτσι ακριβώς είναι!  Κι έπειτα, αυτό το ριζότο είναι στο πνεύμα των ημερών... θαρρείς κι είναι ένα πιάτο φτιαγμένο…

Καλημέρα σας! Σκέφτομαι σήμερα να κάνω μια νοερή βόλτα, κάπου στην εξοχή, μακριά από το πολύβουο κέντρο της πόλης. Θέλετε να μου κάνετε παρέα;;;  Ας κλείσουμε για λίγο τα μάτια κι ας φανταστούμε... ένα σπίτι, ένα πέτρινο αγροτόσπιτο. Από κείνα τα όμορφα σπίτια με έναν ή δύο ορόφους, χωρίς πολυτέλεια κι όμως τόσο όμορφο και ζεστό, με πολύχρωμα λουλούδια στο περβάζι του κάθε παράθυρου, που σε καλεί να το επισκεφθείς. Πλησιάζουμε αργά, χωρίς να βιαζόμαστε και  βλέπουμε να περνάει λίγο πιο κει ένα ασημένιο, ήσυχο ποταμάκι που κυλάει φιδωτά. Ανοίγουμε την πόρτα του χαμηλού ξύλινου κάτασπρου φράχτη και προτού χτυπήσουμε…