Ο σωστός τρόπος των υποδείξεων στα παιδιά μας.

ΑΝΤΙ  να λέτε αυτό…                                     

ΚΑΛΥΤΕΡΑ να πείτε…   

1. "Τι καλά που θα ήταν να έμοιαζες στον αδερφό σου."

"Δεν πειράζει που δεν τα κατάφερες αυτή τη φορά."

1. "Δεν θα τα καταφέρεις ποτέ."

"Ας είναι! Αρκεί που προσπάθησες, την επόμενη φορά θα πας καλύτερα."

1. “Είσαι άχρηστος, ανίκανος, φτυστός ο παππούς σου!’’

“Δεν πειράζει, όλοι έχουμε αδυναμίες και κάνεις δεν είναι τέλειος.’’

1. “Σε βαρέθηκα. Μακάρι να μην είχες γεννηθεί.’’

“Είναι αλήθεια πως με δυσκολεύεις, αλλά δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα.’’

1. “Φύγε παράτα με!’’

“Με κούρασες αλλά έλα να προσπαθήσουμε ξανά μαζί!’’

1. “Με κάνεις να μην σ’ αγαπώ- με το φέρσιμο σου.’’

“Με στεναχωρεί η συμπεριφορά σου, αλλά σ’ αγαπώ πάρα πολύ. “

1. “Γιατί είσαι με τα λασπωμένα παπούτσια στο κρεβάτι;
   (εκνευριστική ερώτηση μαμάδων)’’

“Δεν θέλω να ανεβαίνεις με τα παπούτσια στο κρεβάτι γιατί θα το λερώσεις. “

1. “Πείτε μου αμέσως ποιος ξεκίνησε τον καυγά!’’

“Φτάνει η φασαρία ανάμεσα σας, ελάτε να τα βρείτε σαν φίλοι.“
(δηλαδή αντί να ψάχνουμε τον ένοχο- προσπαθούμε να μην δώσουμε συνέχεια στην παρεξήγηση).

1. “Αν ξανακάνεις θόρυβο, θα δεις τι θα πάθεις!’’

Σταμάτα αμέσως να κάνεις φασαρία γιατί η “γιαγιά’’ κοιμάται.

1. “Αν δεν κάνεις γρήγορα.. (λ.χ. να ντυθείς) (απειλές χωρίς νόημα)’’

“Βιάσου, κάνε γρήγορα, γιατί η παρέα σου θα φύγει’’.
(Αντί να απειλούμε, δίνουμε στο παιδί να μάθει την “χασούρα’’ του αν δεν μάθει το σωστό).

1. “Δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις να πλένεις τα χέρια σου πριν φας;’’

“Έλα να πλύνουμε τα χέρια μας, για να φάμε παρέα’’.

1. “Θα μπορούσες να συμμαζέψεις το δωμάτιο σου πριν φύγουμε;’’
   (αόριστη- πολύ “δημοκρατική’’ επιλογή).

“Το δωμάτιο σου είναι ακατάστατο. Θέλω να πας να το συγυρίσεις τώρα αμέσως.
(χωρίς άσκοπο τσαμπουκά, του δίνουμε να καταλάβει ότι πρέπει να κάνει το καθήκον του. “