Please update your Flash Player to view content.
Κώστας Κομματάς

Κώστας Κομματάς

O Δρ. Κομματάς Κώστας είναι Παιδίατρος με διδακτωρικό και πολυετή εμπειρία. Είναι ομιλητής σε διαλέξεις και εκπομπές με θεματολογία την κοινωνική και αναπτυξιακή Παιδιατρική. Είναι μέλος των "Γιατρών του Κόσμου" και έχει συμμετάσχει σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας.
Διατηρεί ιατρείο στη Θεσσαλονίκη.

Δείτε το πλήρη βιογραφικό σημείωμα
email icon1 kostaskomm@gmail.com

 

URL Ιστότοπου: http://www.opediatrosmou.gr

Τα μικρά παιδιά με τερηδόνα και ο "μύθος" του "δεν βαριέσαι" θα βγουν τα "μόνιμα"

Τα μικρά παιδιά με τερηδόνα και ο "μύθος" του "δεν βαριέσαι" θα βγουν τα "μόνιμα"
ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ! Δυστυχώς πάρα πολλά παιδιά, παρουσιάζουν ήδη από τον 3ο-4ο χρόνο τερηδονισμένα δόντια, λόγω γλυκών, χρήσης πιπίλας βουτηγμένης στο μέλι, και της επιλογής των γονιών να αφήνουν (για να νανουριστούν) τα μωρά τους να κοιμηθούν με το μπιμπερό στο στόμα όλη την νύχτα. Όλες αυτές οι τόσες συχνές επιλογές γιαγιάδων και γονέων οδηγούν σε ένα στόμα όπου αντί το αστραφτερό χαμόγελο, συναντάμε διασκορπισμένες μαύρες κουκίδες και μικρές τρυπίτσες. Οι γονείς το βλέπουν, αλλά συχνά εφησυχάζουν περιμένοντας να πέσουν τα σάπια, για να βγουν επιτέλους τα γερά. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. ΤΑ ΠΡΩΤΑ-ΝΕΟΓΙΛΑ 20 ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΟΓΟΥΣ:

* Για την ανάπτυξη της ομιλίας στα μικρά παιδιά. * Γιατί με την "παρουσία" τους έως την κανονική απόπτωση τους στα 6 χρόνια, κρατάν "την σωστή θέση" για τα μετέπειτα μόνιμα δόντια. Εννοώ, πως αν δεν τα περιποιηθούμε και τα αφήσουμε σαπισμένα να πέσουν νωρίτερα, ο κενός χώρος που δημιουργείται καταλαμβάνεται από τα διπλανά δόντια αναγκάζοντας τα μόνιμα δόντια που θα βγουν αργότερα, να πάρουν στραβή διάταξη.
* Η παρουσία "σάπιων" δοντιών επιτρέπει σε πολλά μικρόβια να εισέλθουν στον οργανισμό, προκαλώντας μολύνσεις και αποστήματα. Άρα, δεν πρέπει πρώτον να κάνουμε τα τρομακτικά διατροφικά λάθη που σας περιέγραψα, και με την πρώτη εμφάνιση τερηδονισμένων δοντιών να απευθυνθούμε στον παιδοδοντίατρο.

ΖΑΛΗ και ΕΜΕΤΟΙ στο ΤΑΞΙΔΙ μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία!

ΖΑΛΗ και ΕΜΕΤΟΙ στο ΤΑΞΙΔΙ μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία!
Είναι συχνό γεγονός, εκδρομές να χαλάνε ή να μη γίνονται καθόλου λόγω του φόβου της "ρουκέτας" στα ρούχα και στη μοκέτα του αυτοκινήτου... Ένα πρόβλημα πολλών παιδιών, που ο ένοχος βρίσκεται στο κέντρο ισορροπίας του εγκεφάλου. Πιο αναλυτικά, κατά την διάρκεια της κίνησης του σώματος (όταν κάποιος ταξιδεύει με αυτοκίνητο), διάφορα "σήματα", ξεκινούν από τον λαβύρινθο ( που βρίσκεται στο αυτί μας), όπως και από τα μάτια μας και κατευθύνονται στο κέντρο ισορροπίας μας, που βρίσκεται στον εγκέφαλο. Συνήθως υπάρχει μια ισορροπία – αρμονία, στα μηνύματα που αναφέραμε, οπότε το ταξίδι γίνεται κανονικά. Κάποιες φορές όμως, όταν λ.χ. υπάρχει λάθος θέση καθίσματος του παιδιού στο αυτοκίνητο ή το παιδί "ζορίζει" τα μάτια του με διάβασμα ή games, αυτή η εύθραυστη ισορροπία "σημάτων", διαταράσσεται και ο εγκέφαλος μπερδεμένος- βραχυκυκλωμένος, αντιδρά με ιδρώτες, πονόκοιλο, ζάλη και εμέτους.

Αναλυτικότερα, συχνά το καθισματάκι του παιδιού στο αυτοκίνητο – είναι ανάποδα για λόγους προστασίας του παιδιού από τους αερόσακους, δηλαδή η πλάτη του καθίσματος κοιτάζει το ταμπλό. Αυτό για πολλά παιδιά, είναι λόγος διαταραχής του "σήματος" που σας περιέγραψα και επομένως αιτία εμετού. Σχεδόν παρόμοιο "βραχυκύκλωμα" του κέντρου ισορροπίας συμβαίνει όταν το παιδί διαβάζει βιβλία ή παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια. Το "κούνημα" – λόγω της κίνησης- των γραμμάτων ενός βιβλίου, οδηγεί όπως αναφέραμε και προηγουμένως στην ζάλη και στον εμετό.

Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η πληρότητα του στομαχιού. Ένα γεμάτο στομάχι προδιαθέτει σε ακατάσχετους εμέτους.

Άρα λοιπόν:
• Mην βάζετε το παιδί σε καθισματάκι που είναι ανάποδα από την κίνηση του αυτοκινήτου (επομένως το παιδί να κοιτάζει πάντα μπροστά). Αν μάλιστα είναι πολύ ευαίσθητο στους εμετούς, μην το αφήνετε να κοιτάζει, ούτε καν από τα πλαϊνά παράθυρα (γιατί η συχνή εναλλαγή των αυτοκινήτων που περνούν γρήγορα διπλά σας ή των δέντρων αριστερά-δεξιά ή ακόμα και των κολώνων της ΔΕΗ μεγιστοποιεί τη ζάλη και προκαλεί τους εμέτους). Το παιδί (αν και δεν είναι σε πολύ ασφαλές σημείο) κάθεται στο μέσο του πίσω καθίσματος – δεμένο με ζώνη ασφαλείας- και με την δική μας παρότρυνση, που καθόμαστε πίσω μαζί του, κοιτάζει πάντα μπροστά ανάμεσα από τα καθίσματα οδηγού-συνοδηγού.
• Δεν του δίνουμε να διαβάσει απολύτως τίποτα ούτε Nintendo, PSP, το κινητό τηλέφωνο.
• Προσπαθούμε να του αποσπάσουμε την προσοχή, ζητώντας το να τραγουδήσει μαζί μας κάποια τραγουδάκια.
• Φροντίζουμε να έχουμε ένα καλό, μόνιμα ανανεωμένο αερισμό (δηλαδή ανοιχτό παράθυρο και όχι κλιματισμό).
• Φροντίζουμε να μην φορά κανένας κολόνιες.
• ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΑ ΤΑΙΖΟΥΜΕ – ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ- ΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΓΕΥΜΑ. Το καλύτερο (αν το ταξίδι είναι σύντομο) είναι να ταξιδέψει με άδειο στομάχι. Ούτε γάλατα ούτε χυμούς. Εφόσον το ταξίδι είναι μεγάλο και θα διαρκέσει αρκετές ώρες, του δίνομε αρκετά τακτικά κρακεράκια ή κάποιο μπισκότο, συχνά μικρές ποσότητες νερού.
• Φροντίζουμε να κάνουμε πολλές διακοπές για ολιγόλεπτα διαλλείματα. Το παιδί πρέπει να βγαίνει από το αυτοκίνητο και έστω και για λίγο να περπατάει ή να τρέχει. Είναι αυτονόητο πως μόλις ο γονιός αρχίσει να παρατηρεί συμπτώματα ναυτίας (αναγούλας) – πολύ πριν γίνει ο εμετός - αμέσως σταματάμε την κίνηση του αυτοκινήτου. Το παιδί βγαίνει οπωσδήποτε έξω ή αν δεν μπορεί, το ξαπλώνουμε στο πίσω κάθισμα ανάσκελα, με τα μάτια κλειστά.

Τα μεγάλα κρεατάκια (υπερτροφία αδενοειδών). Τα προβλήματα στην διάγνωση κ θεραπεία

Τα μεγάλα κρεατάκια (υπερτροφία αδενοειδών). Τα προβλήματα στην διάγνωση κ θεραπεία

Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια) υπάρχουν έτσι κι αλλιώς στο στόμα του παιδιού και για την ακρίβεια στην οροφή και προς τα πίσω του φάρυγγα. Αποτελούνται από κάποιον ειδικό ιστό και είναι απολύτως φυσιολογικό ο ιστός αυτός να διογκώνεται ανάμεσα στον πρώτο και τον έκτο χρόνο της ζωής του παιδιού. Η διόγκωση αυτή – που πολύ συχνά προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή, ροχαλητό το βράδυ και ανοιχτό στόμα κατά τη διάρκεια της μέρας προκαλεί πάντα φόβο και πολλά ερωτηματικά στους γονείς. Επομένως, το πρώτο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι τα κρεατάκια υπάρχουν ούτως ή άλλως και είναι αναμενόμενο να διογκωθούν ειδικά κατά τη διάρκεια λοιμώξεων στην περιοχή εκείνη. Αυτό που θέλει να μάθει ο κάθε γονιός είναι ως πότε πρέπει να κάνει υπομονή αγνοώντας το "φρακάρισμα" της μύτης και πρέπει να χειρουργήσει το παιδί του. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πώς ούτως ή άλλως τα κρεατάκια θα αρχίσουν να μικραίνουν μετά την ηλικία των 7 χρονών (ενώ μοιάζουν με ρόγα σταφυλιού σταδιακά γίνονται σαν την σταφίδα).

Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν για ους γιατρούς. Συχνά εμείς οι παιδίατροι βρισκόμαστε σε ένα πόλεμο με τους ΩΡΛ, οι οποίοι με αρκετή ευκολία προτείνουν χειρουργική αφαίρεση, λέγοντας στον γονιό απλά ότι είναι υπερτροφικά τα κρεατάκια. Τις περισσότερες φορές διάφορες ιώσεις του σχολείου ή του παιδικού σταθμού επεκτείνονται από την αρχική αφετηρία τους, που είναι η μύτη και ο λαιμός και καταλήγουν στα κρεατάκια μολύνοντας τα και διογκώνοντας τα ταυτόχρονα. Σε τέτοιες περιπτώσεις το παιδί εκτός από το φρακάρισμα στη μύτη, την δυσκολία αναπνοής, το ροχαλητό το βράδυ έχει και στοιχεία σχετικά με τη λοίμωξη του, δηλαδή δέκατα ή πυρετό, πράσινες μύξες, κακοδιαθεσία, κακοσμία αναπνοής, κακοφαγεία. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται αδενοοιδίτιδα και προφανώς πρέπει να αντιμετωπιστεί με παρατεταμένη (7-10 μέρες) αντιβίωση. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα κρεατάκια "καθαρισμένα" από την μόλυνση που είχαν μικραίνουν στο μέγεθος, απελευθερώνοντας την αναπνοή του παιδιού. Όμως, μερικές φορές η ανακούφιση της αναπνοής του παιδιού (παρά την χρήση της αντιβίωσης) είναι μικρή τότε αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε ότι ο λεμφικός ιστός της περιοχής (από τον οποίο είναι κατασκευασμένα τα κρεατάκια) υπερδιογκώθηκε και η χειρουργική αφαίρεση τους είναι απαραίτητη.

Είναι σημαντικό να μην αφήσουμε τέτοια παιδιά να ταλαιπωρούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα γιατί η δυσκολία της αναπνοής το βράδυ προκαλεί ανήσυχο, ασταθή ύπνο, με όλα τα επακόλουθα το επόμενο πρωί (ημερήσια κούραση, κακή απόδοση στο σχολείο, υπνηλία). Εμείς οι παιδίατροι είναι αδύνατον να δούμε με μηχανήματα (ενδοσκόπιο) το μέγεθος τους.

Επομένως, η γνώμη των ΩΡΛ είναι καθοριστική. Πολλοί από αυτούς, για τους εύλογους λόγους, καταφεύγουν στην πρόωρη αφαίρεση τους. Υπάρχει όμως ένας αρκετά ασφαλής τρόπος να έχουμε και εμείς οι παιδίατροι, μια άποψη του μεγέθους, χωρίς να είμαστε "όμηροι" των ΩΡΛ. Πρόκειται για μια απλή ακτινογραφία (πλάγιας θέσης) όπου μπορούμε, έχοντας βασικές γνώσεις παιδοακτινολογίας, να δούμε το μέγεθος τους.

Σας υπενθυμίζω πως δεν αρκεί το πόρισμα του ακτινολόγου να λέει για "υπερμεγέθης αδενοειδής" αλλά απαιτείται ο παιδίατρος σας να συνεκτιμήσει την αναπνευστική οδό που παραμένει ανοιχτή. Μερικές φορές για όσα παιδιά παρουσιάζουν κώφωση (δεν ακούν καλά λόγω υγρού) αν αποτύχουν οι υπόλοιπες αγωγές των ιατρών συχνά η αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων είναι η μοναδική μας επιλογή.

Μηνιγγίτιδα - ο φόβος και ο τρόμος όλων μας! Τα προειδοποιητικά σημάδια

Μηνιγγίτιδα - ο φόβος και ο τρόμος όλων μας! Τα προειδοποιητικά σημάδια
Τι είναι η μηνιγγίτιδα;
Η μηνιγγίτιδα, όπως υποδηλώνει και το όνομά της, είναι φλεγμονή δηλαδή ερεθισμός (μόλυνση) των μηνίγγων. Οι μήνιγγες, είναι οι μεμβράνες που περιβάλλουν τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό.

Ακόμα και η υποψία μηνιγγίτιδας αποτελεί επείγουσα ιατρική κατάσταση.
Η μηνιγγίτιδα σε μεγάλο ποσοστό θεραπεύεται, ειδικά όταν η αγωγή ξεκινήσει άμεσα, και αντιμετωπιστούν οι πιθανές επιπλοκές της. Αντίθετα, μικροβιακή μηνιγγίτιδα που δεν αντιμετωπίζεται έγκαιρα με την κατάλληλη θεραπεία (αντιβίωση), έχει θανατηφόρα εξέλιξη.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι όλοι πρέπει να γνωρίζουμε τα σημάδια της, ώστε να αντιδράσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Σημάδια Μηνιγγίτιδας
  • Στην αρχική περίοδο, για ώρες ή ακόμα και μέρες, μπορεί να θυμίζει απλή Ίωση του Ανώτερου Αναπνευστικού, με πυρετό, μπούκωμα, πονόλαιμο, ανορεξία και βήχα!
  • Όταν εκδηλωθεί τότε ψάξτε για
    • Υψηλό πυρετό (συχνά > 40°C)
    • συμμετοχή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος-εγκέφαλου, δηλαδή εμετό, σύγχυση, έντονη υπνηλία ή μεγάλη ευερεθιστότητα-εκνευρισμό.
    • Στα μεγαλύτερα παιδιά έντονο πόνο, στον αυχένα ή στο κεφάλι, πρόβλημα στην όραση (τα βλέπει διπλά ή δεν αντέχει το φως) και πρόβλημα στην επικοινωνία (μοιάζει να μην καταλαβαίνει τι του λέμε και να μην επικοινωνεί με το περιβάλλον).
    • εξάνθημα αρχικά μοιάζει με μικρές κοκκινίλες που δεν υποχωρούν στην πίεση, οι οποίες σύντομα ενώνονται και μοιάζουν με μπλαβάδες, όπως τα σημάδια που άφηναν οι βεντούζες ή οι πιπιλιές.

Σημεία αυχενικής δυσκαμψίας:κάντε 2 ασκήσεις για να την διαπιστώσετε στο σπίτι:
  • ξαπλώστε το παιδί ανάσκελα και ζητήστε του να ανασηκώσει το κεφάλι του και να ακουμπήσει το πηγούνι του στο στέρνο
  • ξαπλώστε το παιδί ανάσκελα και ζητήστε του να σηκώσει το κεφάλι του, να διπλώσει το πόδι του και να φιλήσει το γόνατό του

Το βύζαγμα της πιπίλας, και του δακτύλου! Η ανάγκη, τα όρια, οι κίνδυνοι

Το βύζαγμα της πιπίλας, και του δακτύλου! Η ανάγκη, τα όρια, οι κίνδυνοι
Καταρχήν η χρήση της πιπίλας (χωρίς βέβαια να είναι βουτηγμένη στο μέλι) είναι κάτι αποδεκτό από γονείς και γιατρούς. Η πιπίλα νανουρίζει το παιδί. Η χρήση της είναι πράγματι καταστροφική για τα δόντια αν συνεχίζετε μετά από τα 3 χρόνια.

Το βύζαγμα του δακτύλου είναι μια παρόμοια συνήθεια ανακούφισης του μωρού, κυρίως όταν είναι κουρασμένο και νυσταγμένο. Είναι προτιμότερο να του προσφέρουμε την πιπίλα από το να του αφήνουμε να βάλει το δάκτυλο στο στόμα. Η απάντηση είναι προφανής. Κάποια στιγμή πετώντας την πιπίλα στα σκουπίδια, ξεγελάμε το παιδί των 3 χρόνων πως η πιπίλα… μας τελείωσε. Ενώ φανταστείτε, πως δεν έχουμε επιχείρημα αν το παιδί βάζει το δάχτυλο του στο στόμα. Συνήθως και το ρούφηγμα του δαχτύλου σταματά μετά τα 3 χρόνια. Επιμονή της συνήθειας (όπως και της πιπίλας) μετά τα 4 χρόνια εγκυμονεί κινδύνους για σοβαρές ορθοδοντικές δυσμορφίες.
Εκτός αυτού, είναι ξεκάθαρο πως όταν ένα παιδί 4 ή 5 χρονών βυζαίνει δάχτυλο ή φορά πιπίλα έχει ανάγκη μέσου αυτού του τρόπου να ανακουφίσει τα άγχη και τις ανασφάλειές του (ζήλια μωρού, οικογενειακές συγκρούσεις, απώλεια-θάνατος παππούδων);

Όπως και να είναι δεν καταφεύγουμε σε βάρβαρες μεθόδους , να βάζουμε κοφτερές αλοιφές στα δάχτυλα ή πιπέρι στο στόμα ή να του δένουμε το χέρι. Ούτε καν να του φοράμε γάντι.

Το παιδί που δεν μας δίνει σημασία! Μήπως απλά δεν μας ακούει;

Το παιδί που δεν μας δίνει σημασία! Μήπως απλά δεν μας ακούει;
Μάλλον κάνετε λάθος! Δεν σας προσέχει, γιατί ίσως - δεν σας ακούει. Δεν εννοώ πως είναι κουφό, αλλά ότι έχει μια προσωρινή απώλεια ακοής.

Τα παιδιά του παιδικού σταθμού και του νηπιαγωγείο, τον χειμώνα και την άνοιξη είναι συνεχώς συναχωμένα. Πολύ συχνά, οι ρινικές εκκρίσεις (μύξες), "μπλοκάρουν" την ευσταχιανή σάλπιγγα (τον διάδρομο ανάμεσα στο στόμα και τα αυτιά) εμποδίζοντας τελικά την μετάδοση του ήχου. Έτσι - για ασήμαντη αιτία - από τις μύξες του, το παιδί "χάνει" ένα μικρό ή μεγάλο τμήμα της ακοής του.

Τι κάνουμε;
* Είναι δουλειά του παιδιάτρου να ανακαλύψει την ύπαρξη υγρού (εκκριτική ωτίτιδα).
* Λέμε πάντοτε τις υποψίες μας για μειωμένη ακοή - στον παιδίατρο μας - ακόμα και αν είναι υπερβολικές και λανθασμένες
* Ο παιδίατρος σχεδόν πάντα έχει άνεση χρόνου (ευτυχώς δεν είναι μια επείγουσα περίπτωση) να διαχειρισθεί με φάρμακα την ύπαρξη υγρού (αυτό είναι που εμποδίζει το παιδί να ακούει σωστά)
* Εάν οι επανειλλημένες ενέργειες του παιδιάτρου αποτύχουν, το παιδί πηγαίνει στον ωτορινολαρυγγολόγο, είτε για να μπουν σωληνάκια είτε για να γίνει αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια), που πιθανώς παίζουν και αυτές το ρόλο τους.

Οι ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ, σε ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ των ΔΟΝΤΙΩΝ

Οι ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ, σε ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ των ΔΟΝΤΙΩΝ
Τα ατυχήματα στην παιδική ηλικία είναι πολύ συχνά. Είναι λάθος, αν μετά από ένα χτύπημα, δούμε το δόντι να έχει φύγει από τη θέση του, να περιμένουμε πότε… θα ξεπροβάλει το επόμενο μόνιμο δόντι. Σε περίπτωση τραυματισμού των χειλιών ή της γλώσσας η πρώτη μας ευθύνη είναι να σταματήσουμε την αιμορραγία πιέζοντας το σημείο που αιμορραγεί με μία γάζα. Πιέζουμε το σημείο εκείνο με δύναμη, αφού έχουμε ξεπλύνει το τραύμα με άφθονο νερό της βρύσης. Σε περίπτωση που το δόντι ξεριζώθηκε από τη θέση του, τότε :
* Πιάνουμε προσεκτικά το δόντι από την κορυφή που φαίνεται συνήθως (δηλαδή όχι από το σημείο που είναι κρυμμένο μέσα στο στόμα).
* Το ξεπλένουμε με άφθονο νερό της βρύσης. Εάν το παιδί είναι μεγάλο (τουλάχιστον στο δημοτικό σχολείο – οπότε μπορεί να συνεργαστεί μαζί μας) και έχουμε ψυχραιμία το καθαρό (μετά τα πλύσιμο) δόντι το ξανατοποθετούμε στη θέση του.
* Εάν όμως όπως είναι και το πιο αναμενόμενο δεν μπορούμε να δείξουμε την ψυχραιμία που απαιτείται , το τοποθετούμε σε ένα μικρό μπουκαλάκι που κλείνει καλά, αφού πρώτα το μπουκαλάκι το έχουμε γεμίσει είτε με φυσιολογικό ορό (αυτές τις αμπούλες που βάζουμε στη μύτη του παιδιού) είτε με κρύο γάλα!!!
* ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΔΟΝΤΙ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΕΣΑ ΣΕ 2 ΤΟ ΠΟΛΥ ΩΡΕΣ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΙΜΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ, Η ΠΡΟΓΝΟΣΗ ΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΠΑΣΜΕΝΟΥ-ΒΓΑΛΜΕΝΟΥ ΔΟΝΤΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ.

Ορεκτικά και Βιταμίνες. Η πραγματικοτια και οι αφελείς προσδοκίες μας

Ορεκτικά και Βιταμίνες. Η πραγματικοτια και οι αφελείς προσδοκίες μας
Δεν υπάρχουν ουσίες που να ανοίγουν την όρεξη. Τα παλιά χρόνια οι παππούδες έδιναν μουρουνέλαιο στα παιδιά τους και θέλουν το ίδιο να γίνει και με τα εγγόνια τους. Είναι ένα επιστημονικό σφάλμα. Το μουρουνέλαιο, πραγματικά ήταν χρήσιμο πριν από 40-50 χρόνια. Είχε σχέση με τη βιταμίνη D που είναι μια απαραίτητη ουσία για την πρόληψη της ραχίτιδας. Τότε – στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο - Ελλάδα, δεν υπήρχαν βιομηχανικά τρόφιμα με προσθήκη προβιταμίνης D, οι δε κτηριακές συνθήκες ήταν χάλια χωρίς τον ήλιο να μπαίνει στα σπίτια. Επομένως, πραγματικά το παιδί, επειδή κινδύνευε από ραχίτιδα έπαιρνε με βαριά καρδιά το απαίσιο μουρουνέλαιο. Τώρα όλα αυτά είναι περιττά. Γιατί στις τροφές υπάρχει ενσωματωμένη προβιταμίνη και ο άφθονος ήλιο που μπαίνει στα μοντέρνα σπίτια μας, εύκολα την μετατρέπει στην πολύτιμη βιταμίνη D. Για αυτό λοιπόν, επειδή δεν υπάρχει κίνδυνος ραχίτιδας, το μουρουνέλαιο είναι περιττό. Με μια μικρή ιατρική εξαίρεση. Λόγω ειδικών συνθηκών, τα νεογέννητα που γεννιούνται πολύ νωρίτερα από το προβλεπόμενο πρέπει να πάρουν για καιρό τέτοιες σταγόνες.

Όσων αφορά τη βελτίωση της όρεξης, δεν υπάρχον μυστικές συνταγές και μυστικές φαρμακευτικές ουσίες.

Βέβαια κάποια παιδία είναι ανόρεχτα γιατί έχουν έλλειψη σιδήρου (ενώ ο αιματοκρίτης τους μπορεί να είναι καλούτσικος). Σε αυτά τα παιδιά, πρέπει να χορηγήσουμε μετά από εξετάσεις (γενική αίματος, σίδηρο ορού, φεριτίνη) για μερικούς μήνες σκευάσματα σιδήρου.

Είναι αυτονόητο πως όλα αυτά είναι αποκλειστική απόφαση του γιατρού σας.

Οι πόνοι "Ανάπτυξης" στα παιδιά! Δεν είναι όλοι οι πόνοι αθώοι

Οι πόνοι "Ανάπτυξης" στα παιδιά! Δεν είναι όλοι οι πόνοι αθώοι
• Αφορά παιδιά 3-12 ετών.
• Εμφανίζονται ξαφνικά.
• Έχουν μικρή διάρκεια (λίγα λεπτά).
• Επαναλαμβάνονται σε ακανόνιστα χρονικά διαστήματα.
• Η εντόπιση του πόνου είναι τις περισσότερες φορές διαφορετική από προσβολή σε προσβολή (δηλαδή δείχνουν διαφορετικά σημεία να πονούν).
• Ο πόνος δεν εντοπίζεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο των άκρων, αλλά απλώνεται.
• Συνήθως παραπονιέται για τον μηρό (μπούτι) ή την κνήμη (καλάμι). Σπάνια πονάει όλο το πόδι.
• Οι πόνοι έρχονται το απόγευμα ή τις βραδινές ώρες. Και μερικές φορές, ξυπνούν το παιδί.

Δυστυχώς - αν και σπάνια - τέτοιοι πόνοι στα άκρα του παιδιού, υποδηλώνουν κάτι πιο σοβαρό.

Τόσο εμείς οι γιατροί - όσο και οι γονείς πρέπει να είναι προσεκτικοί, και να μην αποδίδουν κάθε πόνο "σε αθώα αίτια"

Προσοχή - λοιπών - στις περιπτώσεις που ο πόνος (δεν είναι όπως είπαμε ασαφής - σε απροσδιόριστο σημείο) αλλά εντελώς καθορισμένος. Δηλαδή το παιδί - δεν πιάνει απλά το χέρι, ή πόδι που πονά, αλλά δείχνει με απολυτή ακρίβεια το σημείο πόνου. Σε τέτοιες - έστω και αμφίβολες περιπτώσεις, μια ακτινογραφία (και των δυο άκρων - προσοχή όχι μόνον του χεριού ή ποδιού που πονά) και μια εξέταση αίματος - είναι απόλυτα απαραίτητη.

Το παιδί που κτυπά τα αλλα παιδιά. Οι λόγοι, η ντροπή μας, η αντιμετώπιση!

Το παιδί που κτυπά τα αλλα παιδιά. Οι λόγοι, η ντροπή μας, η αντιμετώπιση!
Είναι πολύ δυσάρεστο ο γονιός να γίνεται αντικείμενο κριτικής από τους άλλους για αυτήν την απαράδεκτη συμπεριφορά του παιδιού του. Καταρχήν δεν δέρνετε - εσείς με την σειρά σας- το παιδί σας. Μην αντιπαραβάλλετε τη βία σας στην βία του. Είναι πολύ σημαντική μια τέτοια επισήμανση γιατί αν το παιδί αντιμετωπιστεί με βία και ξυλοδαρμό στο σπίτι του, κάθε συμβουλή είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Προφανώς νιώθετε άσχημα και γίνεστε ρεζίλι. Γι αυτό και αμέσως όταν αντιληφθείτε το επεισόδιο, (αν είστε παρόντες) το απομακρύνετε αμέσως από το χώρο παιχνιδιού και χωρίς αγριοφωνάρες και απειλές, του λέτε πολύ σοβαρά πως είστε πάρα πολύ απογοητευμένοι από την συμπεριφορά του. Σαν τιμωρία, το απομακρύνετε τουλάχιστον για 10 λεπτά από το παιχνίδι με τους άλλους.

Όταν ηρεμήσουν τα πράγματα, αργότερα στο σπίτι, είναι σημαντικό να βάλετε ξεκάθαρους κανόνες συμπεριφοράς, τους οποίους το παιδί σας θα πρέπει να τους τηρεί χωρίς καμία εξαίρεση. Αρχικά, απαγορεύεται και στο ίδιο σας το σπίτι τα δήθεν "αθώα" χτυπήματα, δαγκώματα, φτυσίματα, κλωτσιές και λοιπά, που πολλές φορές τα ανεχόμαστε ή και χασκογελούμε. Είναι σίγουρο, ότι αν ένα παιδί φέρεται με πολιτισμένο τρόπο στο σπίτι θα φέρεται ανάλογα και στο παιχνίδι με τα άλλα παιδιά. Επαναλαμβάνω, πως βάζουμε όρους συγκεκριμένους και ζητάμε να τους τηρήσει με ευλάβεια και το παιδί. Σε οποιαδήποτε άλλη παράβαση, χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς λόγια περιττά, αμέσως το απομακρύνουμε από την παρέα, το πάρτι, τον παιδότοπο, το φιλικό σπίτι και το πηγαίνουμε στο σπίτι κατευθείαν. Να είστε σίγουροι, πως η στέρηση του παιχνιδιού είναι για το παιδί η βαρύτερη τιμωρία. Όχι λόγια. Αλλά, πράξεις γιατί με τα λόγια πιστεύει ότι θα γλιτώσει όλα τα υπόλοιπα.

Μερικές φορές κάποια παιδιά, ενώ ήταν ήρεμα και πολιτισμένα, αρχίζουν να φέρονται με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο. Τότε είστε υποχρεωμένοι να βρείτε την αιτία. Πολλά παιδιά εσκεμμένα κάνουν πράξεις που θα μας φέρουν σε δύσκολη θέση και θα γίνουμε ρεζίλι μόνο και μόνο για να μας τιμωρήσουν για κάτι που νομίζουν πως τους κάναμε (λχ για την γέννηση ενός μωρού, για την απουσία της μαμάς στη δουλειά, για την απουσία ενός μπαμπά σε τυχόν διαζύγιο).

Επομένως σε μια τέτοια περίπτωση δεν αρκεί να βάλουμε όρους αλλά κυρίως να βρούμε την αιτία που προκαλεί αυτήν την απαράδεκτη συμπεριφορά του.
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Μενού Σχέσεις

Please update your Flash Player to view content.
Please update your Flash Player to view content.

Αναζήτηση Σχέσεις

    • Με τα παιδιά μου (13)
    • Με το σύντροφό μου (10)
    • Με τον ευατό μου (7)
    • Με τους γονείς μου (3)
    • Με τους συναδέρφους μου (3)
    • Με τους φίλους μου (2)
    Close 

Επικοινωνήστε με τη Ψυχολόγο

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΡΔΟΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ (MA, BSc., Pg.Cert.) Διεύθυνση:Καραϊσκάκη 18, Ν. Ψυχικό, 15451, ΑθήναΤηλέφωνο:210 6778233E-mail:alexa.kordosi@gmail.com






Σχόλια

Σύνδεση or Δημιουργία λογαριασμού