A+ A A-
Healthier World

Healthier World

Healthier World
Το Healthier World δημιουργήθηκε από μια ομάδα ευαισθητοποιημένων ατόμων σε θέματα υγείας , που σκοπό έχουν την πληροφόρηση του ευρύτερου κοινού  για όλα τα θέματα ιατρικής επικαιρότητας, αμέσως μόλις αυτά εμφανίζονται.

Πλήρη προφίλ - Ταυτότητα

email: info@healthierworld.gr

URL Ιστότοπου: http://www.healthierworld.gr/

Τσούξιμο - κάψιμο κόλπου

Το τσούξιμο και το κάψιμο στην περιοχή του κόλπου είναι παθολογικά προβλήματα που προκαλούν αρκετή δυσφορία στις πάσχουσες. Οι πάσχουσες που παρουσιάζουν επίμονο τσούξιμο ή κάψιμο, ενδέχεται να παρουσιάζουν επίσης κνησμό, αύξηση κολπικών εκκρίσεων, δυσοσμία.

Τα νοσήματα που ευρίσκονται στην ρίζα των συμπτωμάτων διαιρούνται σε:

1. ΤΟΠΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

Γυναικολογικές παθήσεις, τοπικές αλλεργίες, μικρόβια, μύκητες, αλλεργίες είναι χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της κατηγορίας.

2. ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ Η ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

Ο κατάλογος είναι μακρύς και περιλαμβάνει αφροδίσια, αλλεργίες, αυτοάνοσα νοσήματα, νοσήματα που συνδέονται με πτώση της άμυνας του οργανισμού, ορμονικές διαταραχές, διατροφικές διαταραχές.

Τα παθολογικά αυτά προβλήματα σε ορισμένες περιπτώσεις πηγάζουν αμιγώς από κακές συνθήκες υγιεινής ή τοπική υπερευαισθησία.

Τι πρέπει να κάνετε εσείς, που παρουσιάζετε το δυσάρεστο αυτό σύμπτωμα:

• Να μην χρησιμοποιείτε ταμπόν και να αλλάζετε συχνά σερβιέτες κατά την εμμηνορρυσία.

•Να μην κάνετε κατάχρηση καθαριστικών στην περιοχή του κόλπου. Διακόψτε τις χρησιμοποιούμενες τοπικές κρέμες ή τα σπερμοκτόνα.

• Να κάνετε συχνές πλύσεις με άφθονο νερό και πίνετε πάνω από επτά ποτήρια νερού ημερησίως.

• Αντικαταστήστε τα συνθετικά εσώρουχα με βαμβακερά.

• Να κάνετε σωστή διατροφή που περιλαμβάνει τρόφιμα από όλες τις διατροφικές ομάδες. Τρώτε φρούτα, λαχανικά, γαλακτοκομικά σε καθημερινή βάση.

• Εάν το σύμπτωμα υποτροπιάζει ή επιμένει η σωστή παθολογική εξέταση είναι επιβεβλημένη. Κατά την ιατρική εξέταση διερευνάται το διατροφικό ιστορικό, συνήθειες της καθημερινότητας και εξετάζεται η ύπαρξη αντικειμενικών παθολογικών σημείων. Τα στοιχεία αυτά είναι ζωτικής σημασίας για την ακριβή αξιολόγηση και την εκτίμηση της αναγκαιότητας διενέργειας ορισμένων ειδικών εργαστηριακών εξετάσεων. Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία.

Συντάκτης: Dr.Αναστασία Μοσχοβάκη (Ιατρός Ειδική Παθολόγος)

Πηγή: Healthier World

Μαστός : Αλλοιώσεις υψηλής επικινδυνότητας

Ως αλλοιώσεις υψηλής επικινδυνότητας χαρακτηρίζονται οι αλλοιώσεις που προδιαθέτουν ή σχετίζονται με αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του μαστού. Οι αλλοιώσεις που περιγράφονται στην βιβλιογραφία είναι:

i.Άτυπη υπερπλασία των πόρων (ADH).

Η οντότητα αυτή σχετίζεται με 2 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου μαστού. Ο κίνδυνος αυτός διπλασιάζεται όταν η αλλοίωση ανευρίσκεται σε γυναίκες με θετικό κληρονομικό ιστορικό καρκίνου μαστού.

ii. Άτυπη λοβιακή υπερπλασία (ALH)

iii. Λοβιακό καρκίνωμα in situ ( LCIS )

Οι δύο αυτές οντότητες καλούνται προκαρκινωματώδεις αλλοιώσεις. Και οι δύο αναδύονται εντός της τελικής πορολοβιακής μονάδας και ο διαχωρισμός τους βασίζεται στην ποσοστιαία διάταση αυτής από το νεοπλασματκά κύτταρα. Αναλυτικότερα, στην άτυπη λοβιακή υπερπλασία η διάταση των αδενικών λοβιδίων από τα νεοπλασματικά κύτταρα δεν ξεπερνά το 50% ενώ στο λοβιακό καρκίνωμα in situ η διάταση είναι μεγαλύτερη.

Στη μαστογραφία τα ευρήματα δεν είναι ειδικά και συνήθως ανιχνεύονται τυχαία σε αποτέλεσμα μικροσκοπικής εξέτασης εξαιρεθείσας καλοήθους ή κακοήθους αλλοίωσης. Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το λοβιακό in situ καρκίνωμα εάν παραμένει στο μαστό σταδιακά θα εξελιχθεί σε διηθητικό καρκίνωμα. Οι γυναίκες με λοβιακό καρκίνωμα in situ έχουν πιθανότητας ανάπτυξης διηθητικού πορογενούς ή λοβιακού καρκίνου μαστού σε ποσοστό που ανέρχονται το 15% στον μαστό που ανιχνεύτηκε και ποσοστό 15% ανάπτυξης καρκίνου στον αντίθετο μαστό μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. Τονίζεται, ότι οι γυναίκες με τέτοιου τύπου ιστολογικά διαγνωσμένες αλλοιώσεις είναι απαραίτητο να συμβουλεύονται τον ιατρό τους και να ακολουθούν στενά το χρονοδιάγραμμα παρακολούθησης που θα τους προταθεί.

iv. Φυλλοειδής όγκος

Έως πριν λίγα χρόνια ο φυλλοειδής όγκος καλείτο κυστεοσάρκωμα. Ο φυλλοειδής όγκος είναι εξαιρετικά σπάνιος όγκος του μαστού. Αποτελεί το 0.3%-1.0% και συνήθως απαντάται σε γυναίκες ηλικίας 40-50 ετών. Χαρακτηριστική εκδήλωση του όγκου αυτού είναι ο γρήγορος ρυθμός ανάπτυξής του. Σε ποσοστό που κυμαίνεται από 20%-50% ο φυλλοειδής όγκος συνυπάρχει με στοιχεία σαρκώματος. Τόσο ο καλοήθης όσο και ο κακοήθης φυλλοειδής όγκος εγκυμονούν κίνδυνο τοπικής υποτροπής. Προϋπόθεση για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο αυτό είναι η χειρουργική εκτομή του όγκου επί υγιών ορίων - που σύμφωνα με τη βιβλιογραφία έχει οριστεί η αφαίρεση του όγκου και 1εκ. υγιούς ιστού πέριξ αυτού.

Στη μαστογραφία ο φυλλοειδής όγκος απεικονίζεται ως μάζα υψηλής πυκνότητας, με σαφή όρια και καλοήθεις χαρακτήρες. Στο υπερηχογράφημα αναδεικνύεται ως συμπαγής όγκος εντός του οποίου ανευρίσκονται ενδοκυστικά μορφώματα με οπίσθια ακουστική ενίσχυση. Τα απεικονιστικά χαρακτηριστικά για το διαχωρισμό του καλοήθους από τον κακοήθη φυλλοειδή όγκο δεν είναι ειδικά. Εάν ο όγκος είναι μεγαλύτερος από 3 εκ. υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι κακοήθης φυλλοειδής όγκος.

Rowell MD, Perry RR, Hsju JG, et al. Phyllodes tumors. Am J Surg 1993;165:376–379.
Rosen PP, Oberman HA. Fibroepithelial neoplasms. In: Rosai J, Sobin LH, eds. Atlas of tumor pathology: tumors of the mammary gland. Washington, DC: Armed Forces Institute of Pathology, 1993; 107–114.
Mangi AA, Smith BL, Gadd MA, et al. Surgical management of phyllodes tumors. Arch Surg 1999;134:487–492.

v.Ακτινωτή ουλή

Πρόκειται για καλοήθη εξεργασία αγνώστου αιτιολογίας η οποία περιέχει ινοελαστικό ιστό στο κέντρο και ουλώδη συνδετικό ιστό στην περιφέρεια. Η σημαντικότητα της αλλοίωσης αυτής έγκειται στο ότι συνοδεύεται στο 10%-30% των περιπτώσεων από άτυπη επιθηλιακή υπερπλασία, προδιηθητικό καρκίνο (in situ) ή σωληνώδες καρκίνωμα. Στην μαστογραφία η ακτινωτή ουλή εμφανίζεται ως αστεροειδής σκίαση με διαυγαστικό κέντρο και λεπτές γραμμοειδείς προσεκβολές. Η διαφορική διάγνωση από έναν καρκίνο δεν είναι δυνατόν να γίνει από τα ακτινολογικά ευρήματα και η χειρουργική αφαίρεση της βλάβης κρίνεται απαραίτητη σε κάθε περίπτωση.

Rickert και συν. 1981

vi.Θηλώματα – Πολλαπλή Θηλωμάτωση

Τα θηλώματα οφείλονται σε υπερπλασία των επιθηλιακών και των μυοεπιθηλιακών κυττάρων των πόρων. Στο 80% των περιπτώσεων τα θηλώματα αναπτύσσονται κεντρικά εντός κύριου γαλακτοφόρου πόρου όπισθεν της θηλής και στο 20% στο περιφερικό τμήμα του μαστού όπου αναδύονται εντός της τελικής πορολοβιακής μονάδας και είναι πολλαπλά. Συνήθως, τα κεντρικά θηλώματα κλινικώς εκδηλώνονται με αυτόματη έκκριση από τη θηλή. Στη μαστογραφία το θηλώματα λόγω των μικρών διαστάσεων τους δεν απεικονίζονται ενώ όταν είναι ορατά εμφανίζονται ως οζώδεις σκιάσεις με καλοήθη μορφολογικά χαρακτηριστικά. Με βάση τη βιβλιογραφία η διαγνωστική αξία της μαστογραφίας για τη διάγνωση των θηλωμάτων δεν ξεπερνά το 37.5%.

Στο υπερηχογράφημα το θήλωμα απεικονίζεται ως ισοηχωγενές ή υποηχογενές μόρφωμα, με παρουσία αιματικής ροής εντός κυστικού διατεταμμένου γαλακτοφόρου πόρου. Η περιφερική πολλαπλή θηλωμάτωση στο υπερηχογράφημα απεικονίζεται ως πολλαπλοί διατεραμμένοι γαλακτοφόροι πόροι σχηματίζοντας εικόνα τύπου «swiss cheese appearance». Το υπερηχογράφημα δίνει χρήσιμες πληροφορίες για το μέγεθος της βλάβης και προσφέρει τη δυνατότητα λήψης ιστού για ιστολογική εξέταση υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση. Τονίζεται ότι η διαφορική διάγνωση των αλλοιώσεων αυτών από το ενδοπορικό καρκίνωμα (in situ) με το υπερηχογράφημα είναι αδύνατη. Τέλος, οι θηλωματώδεις αλλοιώσεις εντάσσονται στις αλλοιώσεις υψηλής επικινδυνότητας. Αναλυτικότερα, τα μονήρη θηλώματα έχουν 1,5 με 2 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο ενώ η περιφερική θηλωμάτωση εγκυμονεί 7,5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου μαστού.

Συντάκτης: Δρ. Αθηνά Βούρτση-Παπαδάτου (Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής ΑθηνώνΕιδική Ακτινοδιαγνώστρια Μαστού)

Πηγή: Healthier World

Επαναλαμβανόμενη Μυκητίαση

Οι μύκητες είναι μικροοργανισμοί που βρίσκονται σε πολλά σημεία του σώματός μας -κόλπος, στόμα, έντερο, νύχια- χωρίς να προκαλούν βλάβες. Ουσιαστικά πρόκειται για τους ίδιους μικροοργανισμούς που προκαλούν την μούχλα. Όταν όμως διαταραχθεί η άμυνα του σώματός μας ή δημιουργηθούν προϋποθέσεις γρήγορης ανάπτυξής τους προκαλούν την μυκητίαση.

Οι προδιαθεσικοί παράγοντες της μυκητίασης είναι:

1. ο διαβήτης και γενικότερα ο προβληματικός μεταβολισμός της γλυκόζης
2. η ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος (aids,καρκίνος, χημειοθεραπεία)
3. τα αντιβιοτικά, γιατί εξουδετερώνουν τους μη παθογόνους μικροοργανισμούς που μάχονται τους μύκητες
4. η εγκυμοσύνη και η εμμηνόπαυση
5. τα αντισυλληπτικά χάπια
6. η παρατεταμένη υγρασία
Είναι προφανές ότι οι γυναίκες που ανήκουν στις παραπάνω ομάδες έχουν αυξημένη πιθανότητα να υποτροπιάσουν και να εμφανίσουν επαναλαμβανόμενες μυκητιάσεις με τα γνωστά συμπτώματα: κνησμό, ερυθρότητα, λευκά κολπικά υγρά.

Εάν λοιπόν μια γυναίκα ανήκει στις παραπάνω κατηγορίες πρέπει να συμβουλευτεί το γυναικολόγο της και να προσπαθήσει να προλάβει την επανεμφάνιση του προβλήματος διορθώνοντας την αιτία του π.χ.

1. ρυθμίζοντας το σάκχαρο
2. παίρνοντας προβιοτικά με την αντιβίωση
3. φροντίζοντας την κολπική ξηρότητα στην εμμηνόπαυση
4. μην παραμένοντας με βρεγμένο μαγιό για πολλή ώρα.

Πέρα όμως από τα παραπάνω που σε μεγάλο βαθμό είναι αυτονόητα πρέπει

1. Να εξετάζεται η ασθενής από ειδικό γυναικολόγο.
2. Να γίνει γυναικολογική εξέταση με λήψη καλλιεργειών κολπικού υγρού. Μερικές φορές ζητάμε να γίνει μυκητόγραμμα για να αναγνωρίσουμε το φάρμακο που είναι το καταλληλότερο για κάθε είδος μύκητα.
3. Να μην γίνει εμπειρική λήψη φαρμάκων. Ειδικά στη μυκητίαση είναι συχνό το φαινόμενο να μας καλούν ασθενείς αφού έχουν «δοκιμάσει» μόνες τους διάφορα είδη αντιμυκητιασικών ή και αντιβιοτικών.
4. Να θεραπεύουμε και το σύντροφο παρόλο που δεν πρόκειται ουσιαστικά για σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, γιατί λειτουργεί ως ξενιστής και μολύνει πάλι τη γυναίκα χωρίς να πάσχει ο ίδιος.
5. Να γίνει μακρόχρονη και επαναλαμβανόμενη κυκλικά θεραπεία
6. Να αποφεύγεται η σεξουαλική επαφή για μικρό χρονικό διάστημα.

Συντάκτης: Χάρης Χ. Χηνιάδης (Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος ειδικός στην Εξωσωματική Γονιμοποίηση, τη Λαπαροσκόπηση και την Υπερηχογραφία)

Πηγή: Healthier World

Γυναικεία προβλήματα μετά τις διακοπές

Τα γυναικολογικά προβλήματα αυξάνονται αισθητά μετά τις διακοπές, γεγονός που επιβεβαιώνει η μεγαλύτερη προσέλευση των γυναικών στα γυναικολογικά ιατρεία ή στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων.

Οι κολπίτιδες, μυκητιασικές και μικροβιακές, είναι πολύ συνηθισμένες, επειδή ευνοούνται από το υγρό και ζεστό περιβάλλον. Προκαλούνται από την εισβολή μυκήτων ή μικροβίων στον κόλπο, όπως τα χλαμύδια, το μυκόπλασμα, το ουρεόπλασμα, η τριχομονάδα, η Gardnerella, ο στρεπτόκοκκος, ο σταφυλόκοκκος, κυρίως όμως ο μύκητας Candida albicans.

Τα κυριότερα συμπτώματα είναι η αυξημένη έκκριση διαφανούς και στη συνέχεια λευκού, παχύρρευστου, δύσοσμου υγρού, ο κνησμός και η ερυθρότητα. Μόλις γίνουν αντιληπτά αυτά τα συμπτώματα, η γυναίκα πρέπει να αποταθεί στον γυναικολόγο της, ο οποίος, μετά τη λήψη εκκρίματος για τον εντοπισμό της αιτίας της λοίμωξης, θα της συστήσει είτε τοπική θεραπεία με κολπικά υπόθετα ή τοπικές αλοιφές είτε χάπια, είτε συνδυασμό και των δύο.

Ο ιός HPV, τα κρούσματα του οποίου είναι ιδιαίτερα αυξημένα τα τελευταία χρόνια, μπορεί να κρύβεται και μέσα στην άμμο. Η μόλυνση δεν συνεπάγεται απαραίτητα και εκδήλωση συμπτωμάτων. Ομως μια πιθανή εξασθένηση του οργανισμού μπορεί να σταθεί η αφορμή για εμφάνιση κονδυλωμάτων.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα και αν δεν έχει γίνει αντιληπτό κάποιο σύμπτωμα, είναι απαραίτητες η διενέργεια τεστ ΠΑΠ και η καλλιέργεια κολπικού και τραχηλικού υγρού μετά τις διακοπές, κατά προτίμηση τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο.

Διαταραχές περιόδου

Ενα άλλο πρόβλημα που μπορεί να προκύψει μετά τις διακοπές είναι η διαταραχή της περιόδου, εάν η γυναίκα έχει λάβει το «χάπι της επόμενης ημέρας» προκειμένου να αποφύγει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

Η εξάντληση του οργανισμού που προκαλείται από τα επαναλαμβανόμενα ξενύχτια και την έλλειψη ύπνου, την κακή διατροφή, την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και τη χρήση καπνού, ενδεχομένως να προκαλέσει σταγονοειδή αιμόρροια, το λεγόμενο spotting, που συνήθως υποχωρεί μόλις ξεκουραστεί η γυναίκα.

Συντάκτης: Βαγγέλης Γκικόντε (Μαιευτήρ , Χειρούργος , Γυναικολόγος)

Πηγή: Healthier World

Μπορεί να σπάσει ο παρθενικός υμένας με τα δάχτυλα κατά τον αυνανισμό;

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων η ρήξη (σπάσιμο) του παρθενικού υμένα γίνεται με την πρώτη σεξουαλική πράξη, δηλαδή την πρώτη διείσδυση του πέους στον κόλπο της γυναίκας.

Επίσης, "σπάσιμο" του παρθενικού υμένα μπορεί να γίνει με διείσδυση οποιουδήποτε αντικειμένου μέσα στον κόλπο, και φυσικά και με τα δάχτυλα είτε κατά τη διάρκεια του αυνανισμού ή κατά το ερωτικό παιχνίδι.

Τρίτος τρόπος είναι κάποιο ατύχημα που συνδυάζεται με χτύπημα στην περιοχή, πχ, πτώση από ποδήλατο, στην παιδική χαρά, κλπ. Η ρήξη του παρθενικού υμένα είναι ίδια (πόνος - αίμα) όπως και αν αυτή γίνει.

Ο παρθενικός υμένας έχει αιμοφόρα αγγεία. Αν η ρήξη ("σπάσιμο", σκίσιμο) γίνει σε σημείο που περιέχει μεγάλο αγγείο, τότε μπορεί το αίμα να είναι αρκετό. Μπορεί να επαναληφθεί 2 και 3 φορές το ίδιο φαινόμενο, καθώς την πρώτη φορά μπορεί η ρήξη να μην είναι πλήρης.

Η ρήξη του παρθενικού υμένα διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα. Συνήθως όμως εμφανίζεται λίγο αίμα ή/και αισθάνεται κάποιο πόνο ή τσούξιμο, έστω και πολύ ήπιο.

Συνήθως το αίμα δεν ξεπερνά τις λίγες σταγόνες. Σε περίπτωση που το αίμα είναι περισσότερο, και μάλιστα σε βαθμό που να εντυπωσιάζει η ποσότητα, λίγο παγωμένο νερό στην περιοχή μπορεί να βοηθήσει αρκετά.

Προσοχή στην υγιεινή της περιοχής. Υγιεινή ναι, υπερβολές όχι.
Πλύσιμο ΟΧΙ με betadine, αλλά μόνο με νερό και κάποιο ήπιο καθαριστικό για την περιοχή.
Με κάθε βεβαιότητα, αυτό που μπορεί να δει ευκολότατα ο γυναικολόγος είναι αν έχει γίνει ρήξη του παρθενικού υμένα ή όχι.

Ο γυναικολόγος θα εξετάσει και θα πει αν έχει γίνει ρήξη ή όχι. Αποκατάσταση της ακεραιότητας του παρθενικού υμένα γίνεται με χειρουργική επέμβαση (παρθενορραφή- πλαστική παρθενικού υμένα).

Συντάκτης: Παναγιώτης Ν. Χριστόπουλος MD, MSc. (Μαιευτήρας-Γυναικολόγος , Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Πηγή: Healthier World

Κολπική αιμορραγία στην παιδική ηλικία

Οι αιμορραγίες από τον κόλπο είναι πολύ συχνές στην παιδική ηλικία. Οφείλεται στο γεγονός ότι ο κόλπος του μικρού κοριτσιού είναι πολύ ευαίσθητος και αιμορραγεί πολύ εύκολα, λόγω πλήρους απουσίας των οιστρογόνων. Επιπλέον, είναι ιδιαίτερα ευάλωτος σε λοιμώξεις. Έτσι, οι κολπίτιδες αποτελούν βασική αιτία αιμορραγίας από τον κόλπο.

Άλλα αίτια μπορεί να αποτελούν τα ξένα σώματα. Τοποθετούνται εσκεμμένα από τα ίδια τα παιδιά μέσα στον κόλπο, ως παιχνίδι. Αρκετές φορές κομματάκια από χαρτί τουαλέτας μπορεί να περάσουν από λάθος, πίσω από τον παρθενικό υμένα, κατά το σκούπισμα του παιδιού από τη μητέρα τους.
Οι κακώσεις προέρχονται συνήθως από ατυχήματα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όπως πτώση πάνω σε διάφορα αντικείμενα ή από το ποδήλατο κλπ.

Άλλη αίτια είναι η πρώιμη ήβη, η οποία όμως συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα (εμφάνιση δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου), όπως εμφάνιση τρίχωσης των έξω γεννητικών οργάνων και της μασχάλης, αλλά και ανάπτυξη μαστών. Ιδιαίτερα σπάνιο αίτιο, που μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία από τον κόλπο, είναι οι όγκοι.

Για τη διάγνωση χρειάζονται καλλιέργειες κολπικών υγρών και κάποιες φορές, εξέταση κατά Παπανικολάου (test Pap) και παρθενοσκόπηση.

Συντάκτης: Παναγιώτης Ν. Χριστόπουλος MD, MSc. (Μαιευτήρας-Γυναικολόγος , Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Πηγή: Healthier World

 

Αμηχανία και εχεμύθεια στην πρώτη επίσκεψη της έφηβης στο γυναικολόγο

Πριν την πρώτη επίσκεψη μιας έφηβης στο γυναικολόγο είναι συχνές κάποιες αναστολές που μπορεί να έχει. Συχνά σκέφτεται και εξομολογείται ότι: «Ντρέπομαι, νιώθω αμήχανα και φοβάμαι να πάω σε γυναικολόγο. Επίσης, πιστεύω ότι θα τα πει στους γονείς μου».

Ο γυναικολόγος είναι ο σύμμαχος της γυναίκας. Είναι ο γιατρός στον οποίο η γυναίκα απευθύνεται για κάθε πρόβλημα της και για οτιδήποτε την απασχολεί. Είναι εκεί πάντοτε για να την προστατέψει και να τη βοηθήσει. Για να απαντήσει σε όλες τις απορίες, να τη βοηθήσει να πάρει αποφάσεις και να της προτείνει λύσεις. Άρα η λέξη φόβος δεν έχει καμία θέση ανάμεσα στη γυναίκα και το γυναικολόγο.

Για παράδειγμα, θα δώσει πληροφορίες για τις αντισυλληπτικές μεθόδους, τη χρήση του προφυλακτικού, το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, την προστασία από τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, για τους κανόνες υγιεινής και τους προληπτικούς ελέγχους, για τις γόνιμες και τις ασφαλείς ημέρες του κύκλου κλπ.

Τέλος, ο Γυναικολόγος Εφήβων προστατεύει για λόγους δεοντολογίας όσο το δυνατό περισσότερο την προσωπική ζωή των ασθενών του και δεν αποκαλύπτει εύκολα πληροφορίες για τα θέματα αυτά.

Συντάκτης: Παναγιώτης Ν. Χριστόπουλος MD, MSc. (Μαιευτήρας-Γυναικολόγος , Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Πηγή: Healthier World

Γυναικολογικοί κίνδυνοι το καλοκαίρι!!!

Σε μία χώρα όπως την Ελλάδα, με τις αμέτρητες παραλίες και την παρατεταμένη διάρκεια του καλοκαιριού, η επαφή με την θάλασσα ταυτίζεται με τον καθημερινό τρόπο ζωής. Οι Ελληνίδες περνούν αμέτρητες ώρες στην παραλία, αλλά εκτός από τις απολαύσεις εκθέτουν τον εαυτό τους και σε κινδύνους για την αναπαραγωγική τους υγεία.

Το συχνότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών τους διακοπών ή και λίγο μετά, είναι οι κολπίτιδες. Η συχνότερη αιτία για τις κολπίτιδες του καλοκαιριού είναι η μυκητίαση. Η άμμος της παραλίας αποτελεί ένα πολύ καλό περιβάλλον για την ανάπτυξη των μυκήτων. Επίσης, είναι αποδεδειγμένο ότι οι μύκητες ζουν και αναπτύσσονται καλύτερα σε περιβάλλον υγρό και θερμό που δεν αερίζεται επαρκώς, όπως ο γυναικείος κόλπος. Παράγοντες που ευνοούν μιας μυκητιαστική κολπίτιδα είναι το βρεγμένο μαγιό, η υγρασία λόγω αυξημένης εφίδρωσης στα γεννητικά όργανα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, οι μειωμένες δυνατότητες τήρησης κανόνων ατομικής υγιεινής στην παραλία και η κολύμβηση σε μη καθαρά νερά. Αιτία μόλυνσης δεν αποτελεί μόνο η άμμος στην θάλασσα, αλλά αντίστοιχα και η κολύμβηση σε μη επαρκώς χλωριωμένες πισίνες, όταν δεν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας.

Τα συμπτώματα μιας κολπίτιδας είναι συνήθως: αυξημένα κολπικά υγρά, ερεθισμός στην περιοχή των έξω γεννητικών οργάνων, κνησμός (φαγούρα), πιθανή ενόχληση κατά την σεξουαλική επαφή, οίδημα της περιοχής (πρήξιμο). Με βάση μία εξέταση (καλλιέργεια κολπικών υγρών) θα αποκαλυφθεί το μικρόβιο και θα δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.

Απλά μέτρα προστασίας που πρέπει να λαμβάνονται είναι η αντικατάσταση του βρεγμένου μαγιό με ένα στεγνό (αμέσως μετά το μπάνιο), η χρήση βαμβακερών εσωρούχων ώστε να «αναπνέει» η περιοχή των έξω γεννητικών οργάνων, η αποφυγή χημικών και αποσμητικών στην περιοχή καθώς και η αποφυγή καθίσματος απευθείας στην άμμο.

Επίσης στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι στην παιδική ηλικία τα συμπτώματα αλλά και η αντιμετώπιση μίας κολπίτιδας είναι διαφορετικά. Τα παιδιά συνηθίζουν να παίζουν επί ώρες στην άκρη της παραλίας καθισμένα πάνω στην άμμο. Οι κανόνες υγιεινής στις μικρές αυτές ηλικίες πρέπει να τηρούνται με ακόμη μεγαλύτερη ευλάβεια καθώς ο κόλπος του μικρού κοριτσιού είναι πολύ πιο ευαίσθητος και πιο ευάλωτος στην παρουσία μικροβίων από ότι ο κόλπος μίας ενήλικης γυναίκας. Στην περίπτωση που υποψιαζόμαστε κολπίτιδα πρέπει η μητέρα να απευθύνεται σε Παιδογυναικολόγο. Σκοπός της επίσκεψης είναι η διενέργεια μίας καλλιέργειας κολπικού υγρού από το βάθος του κόλπου (εκεί που εδράζονται τα μικρόβια) και όχι εξωτερικά. Η καλλιέργεια γίνεται διαμέσου του φυσιολογικού ανοίγματος του παρθενικού υμένα και με την κατάλληλη εμπειρία και τον ειδικό εξοπλισμό, ο γυναικολόγος παίδων θα μπορέσει να απομονώσει τον μικροβιακό παράγοντα. Στηριζόμενοι πάνω στο αντιβιόγραμμα θα δοθεί στο παιδί η καταλληλότερη αντιβιοτική αγωγή για τον συγκεκριμένο παράγοντα. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουμε τις περιττές ταλαιπωρίες του παιδιού, το μεγάλο χάσιμο χρόνου και τις «τυφλές» θεραπείες, που στηρίζονται περισσότερο στην τύχη παρά στην τεκμηριωμένη ιατρική.

Όπως οι κολπίτιδες, έτσι και οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται με αυξημένη συχνότητα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Προδιαθεσικός παράγοντας, που ευνοεί την εμφάνιση μίας ουρολοίμωξης το καλοκαίρι, είναι η αυξημένη εφίδρωση που οδηγεί σε αφυδάτωση και συνεπώς σε μειωμένη αποβολή ούρων. Έτσι, τα ούρα λιμνάζουν για πολύ ώρα μέσα στην ουροδόχο κύστη και αναπτύσσονται μικροοργανισμοί. Η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ σε συνδυασμό κυρίως με την μειωμένη πρόσληψη νερού και άλλων υγρών ευνοεί την αφυδάτωση και κατ' επέκταση και την εμφάνιση της ουρολοίμωξης. Ο ρόλος της σωστής τήρησης των κανόνων υγιεινής είναι ίδιος με αυτόν στις κολπίτιδες. Τα συμπτώματα μίας ουρολοίμωξης είναι ενόχληση ή και πόνος στην ουροδόχο κύστη κατά την ούρηση (δυσουρία), πόνος στην οσφυϊκή περιοχή δεξιά ή/και αριστερά της σπονδυλικής στήλης, δύσοσμα ούρα και εμφάνιση πυρετού. Για την αποφυγή μίας ουρολοίμωξης καλό είναι να καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες νερού, ώστε να αυξάνουμε την αποβολή των ούρων από την κύστη και να τηρούνται οι κανόνες τοπικής υγιεινής (ταχτικό άλλαγμα μαγιό και εσωρούχων και επιμελής καθαρισμός των έξω γεννητικών οργάνων αμέσως μετά την θάλασσα). Όταν υποψιαζόμαστε την παρουσία μίας ουρολοίμωξης, η βασικότερη εξέταση είναι η γενική και η καλλιέργεια ούρων η οποία θα αποκαλύψει ποιό είναι το υπεύθυνο μικρόβιο, ώστε να δοθεί το καταλληλότερο αντιβιοτικό.

Τρίτη μεγάλη κατηγορία γυναικολογικών προβλημάτων που απασχολούν τις γυναίκες περισσότερο τους καλοκαιρινούς μήνες είναι τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Η αναμελιά των διακοπών, η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ και η ψυχική ευφορία λόγω των μειωμένων υποχρεώσεων, πολλές φορές οδηγεί σε απερίσκεπτες ενέργειες όπως είναι η αυξημένη σεξουαλική δραστηριότητα και οι μη προφυλαγμένες σεξουαλικές επαφές. Κυριότεροι παράγοντες είναι τα χλαμύδια, οι λοιμώξεις από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων(HPV), οι ηπατίτιδες και ο ιός του AIDS. Χρειάζεται έγκαιρη διάγνωση και σωστή αντιμετώπιση από εξειδικευμένο γυναικολόγο. Η χρήση προφυλακτικού προσφέρει μία καλή ασπίδα προστασίας για την αποφυγή τέτοιων λοιμώξεων χωρίς όμως να προστατεύει στο 100%. Οι επιπτώσεις των λοιμώξεων μπορεί να είναι παροδικές αλλά κάποιες φορές έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην μελλοντική τους γονιμότητα και ακόμα και στην ίδια την ζωή.

Συμπερασματικά, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους εύκολα μία γυναίκα μπορεί να προστατεύσει το αναπαραγωγικό της σύστημα και την γονιμότητά της. Τηρώντας κάποιους πολύ απλούς κανόνες και παίρνοντας λίγες προφυλάξεις μπορούν να μετριάσουν την έκθεσή τους στους κινδύνους αυτούς, να απολαύσουν τις χαρές της θάλασσας και των καλοκαιρινών διακοπών χωρίς να φοβούνται τον κίνδυνο και τις επιπτώσεις μίας λοίμωξης.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην προστασία των μικρών κοριτσιών καθώς το αναπαραγωγικό τους σύστημα είναι πιο ευάλωτο στα μικρόβια. Παρόλα αυτά, σε οποιαδήποτε περίπτωση συμπτωμάτων και αποτυχία της πρόληψης, ο γυναικολόγος μπορεί να δώσει γρήγορες και αξιόπιστες λύσεις. Τέλος, συμβουλεύουμε όλες τις γυναίκες ακόμα και αυτές χωρίς συμπτώματα να προγραμματίσουν μία επίσκεψη προληπτικού-διερευνητικού χαρακτήρα με τον γυναικολόγο τους αμέσως μετά το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών και της επαφής με την θάλασσα.

Παναγιώτης Χριστόπουλος MD, MSc, PhD, IFEPAG
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
Ειδικός Γυναικολόγος Παίδων - Εφήβων
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
Μουσών 1 (Λεωφ. Κηφισίας & Γέφυρα Κατεχάκη)
11524, Αθήνα
Τηλ 210 69 19 219
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.">Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.παιδογυναικολογος.gr

Πηγή: www.healthierworld.gr 

Έπιασες το παιδί σου να καπνίζει! Τι πρέπει να κάνεις…

Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης, όσον αφορά τη συνήθεια του καπνίσματος. Το 35% των ενηλίκων άνω των 15 ετών καπνίζουν. Αυτό το ποσοστό συνδέεται άρρηκτα με το γεγονός ότι οι έφηβοι καπνιστές ολοένα και αυξάνουν σε αριθμό και παράλληλα η ηλικία έναρξης του καπνίσματος γίνεται ολοένα και μικρότερη.

Οι λόγοι που ένας έφηβος μπορεί να αρχίσει το κάπνισμα είναι ποικίλοι...

Αποδοχή παρέας

Ένας από αυτούς είναι η ανάγκη του να αισθανθεί την αποδοχή της παρέας, που μπορεί να τον χαρακτηρίσει αρνητικά, αν δεν καπνίσει μαζί τους. Η ανάγκη του «ανήκειν» είναι πολύ έντονη στην εφηβεία, όπως και η μίμηση των συνομηλίκων.

Θαυμασμός από τους άλλους

Επίσης, παράλληλα με την αποδοχή μπορεί να κερδίσει και το θαυμασμό των φίλων και τα κολακευτικά σχόλια του άλλου φύλου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι «γόηδες» των κινηματογραφικών ταινιών σχεδόν πάντα καπνίζουν. Ένα τσιγάρο στο χέρι ίσως του δίνει την αίσθηση ότι είναι μεγαλύτερος και συνάμα πιο ώριμος.

Απλή περιέργεια

Άλλος ένας λόγος μπορεί να είναι η απλή περιέργεια και ο πειραματισμός. Στην εποχή μας, ένας νέος κατά τη διάρκεια της εφηβικής ηλικίας, θα δεχτεί πολλές προτάσεις για να δοκιμάσει ένα τσιγάρο.

Αντίδραση

Επιπλέον, το κάπνισμα μπορεί να λειτουργήσει ως μια μορφή αντίδρασης απέναντι στους γονείς ή στους καθηγητές, που συμβολίζουν τα πρόσωπα εξουσίας.

Λίγοι είναι οι έφηβοι που παραδέχονται στους γονείς τους ότι καπνίζουν. Οι περισσότεροι κρύβουν τα πακέτα επιμελώς ή τα δίνουν σε φίλους να τα φυλάνε, τρώνε τσίχλες και πλένουν τα χέρια συνέχεια για να μην έχουν τη μυρωδιά του τσιγάρου.

Ήρθε η ώρα που το έμαθε ο γονιός..

Οπότε η στιγμή που ο γονέας ανακαλύπτει ότι το παιδί του καπνίζει συνήθως είναι σοκαριστική. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο πανικός και οι φωνές δεν είναι λύση. Το μόνο που μπορούν να προκαλέσουν είναι η αντίδραση του εφήβου, που θα τον οδηγήσει στο να καπνίζει περισσότερο.

Αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης:

1. Μιλήστε μαζί του. Μη χρησιμοποιήσετε απειλές, τελεσίγραφα ή βία! Είναι πιο ωφέλιμο για τον έφηβο να νιώσει πως θέλετε να τον υποστηρίξετε. Εξερευνήστε τους λόγους που τον έκαναν να αρχίσει το κάπνισμα. Μόλις τους αντιληφθείτε θα είστε οπλισμένοι για να το αντιμετωπίσετε. Επίσης, συζητήστε μαζί του τους κινδύνους που πιστεύει ο ίδιος ότι μπορεί να αντιμετωπίσει επειδή καπνίζει.
2. Αναφερθείτε στις αρνητικές πτυχές του καπνίσματος που σχετίζονται με το «τώρα». Ρίξτε το βάρος στην επιχειρηματολογία που αφορά στο «τώρα», την περίοδο δηλαδή της εφηβικής ηλικίας.
Υπενθυμίστε του ότι η αναπνοή του θα έχει δυσάρεστη οσμή, όπως και τα ρούχα και τα μαλλιά του.

Επίσης, αναφερθείτε στο κιτρίνισμα τόσο των δοντιών όσο και των νυχιών, καθώς και στην όψη του προσώπου, η οποία θα είναι χλωμή, σχεδόν ανθυγιεινή.

Ενημερώστε τον ότι θα ταλαιπωρείται από βήχα και φλέγμα, πράγμα αντιαισθητικό για τους γύρω του.

Μπορείτε τέλος να του πείτε πως σε λίγο καιρό θα χάσει την ενέργειά του για τον αθλητισμό κι άλλες αγαπημένες του δραστηριότητες.

1. Τονίστε το κόστος του καπνίσματος. Το κάπνισμα είναι ακριβό. Προτρέψτε τον να υπολογίσει το εβδομαδιαίο ή μηνιαίο κόστος του καπνίσματος και να το συγκρίνει με το κόστος κάποιας ηλεκτρικής συσκευής, κάποιου ρούχου ή κάποιου άλλου αντικειμένου που ξέρετε ότι θεωρεί σημαντικό.
2. Μην του επιτρέψετε να καπνίζει μέσα στο σπίτι. Ακόμη κι όταν μάθετε ότι καπνίζει το παιδί σας μην του επιτρέψετε να το κάνει μέσα στο σπίτι. Το ίδιο ισχύει βέβαια κι αν εσείς ο ίδιος είστε καπνιστής. Στην περίπτωση που σας βλέπει να καπνίζετε θα θεωρεί ότι επιδοκιμάζετε την πράξη αυτή. Μην αφήσετε ούτε τους φίλους του ή άλλους επισκέπτες να καπνίζουν μέσα στο σπίτι. Εξηγήστε του πόσο δυσάρεστα νιώθετε που καπνίζετε και πόσο σημαντικό θα ήταν και για σας να το κόψετε.
3. Ζητήστε τη συμβουλή κάποιου ειδικού. Αποφανθείτε σε κάποιον πνευμονολόγο ειδικό στη διακοπή του καπνίσματος για να σας βοηθήσει ή μπείτε σε μία θεραπευτική ομάδα.
4. Επιβραβεύστε την προσπάθειά του. Φτιάξτε από κοινού ένα πλάνο σταδιακής διακοπής καπνίσματος και επιβραβεύστε τον κάθε φορά που θα πετυχαίνει έναν από τους επιμέρους στόχους. Αυτή η επιβράβευση του τονώνει την αυτοπεποίθηση και αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο για να συνεχίσει να προσπαθεί.

Συντάκτης: Μηλιόρδου Χρυσή (Ψυχολόγος , Μ.Sc.)
Πηγή: http://www.healthierworld.gr

Πάρτε τα βρέφη σας αγκαλιά

Έχετε δει ποτέ ένα νήπιο που να δείχνει από τη φύση του συμπονετικό για τους άλλους και να νοιάζεται για τα αισθήματα των άλλων; Που να είναι συνεργάσιμο και να μην απαιτεί διαρκώς το δικό του τρόπο; Οι πιθανότητες είναι ότι οι γονείς του το κρατούσαν αγκαλιά πολύ από μικρό και το πήγαιναν παντού μαζί τους, είναι πιο πιθανό να θήλασε για καιρό, να κοιμόταν μαζί ή κοντά στους γονείς του και πιθανόν να το ενθάρρυναν από νωρίς να παίζει έξω με άλλα παιδιά. Όλα αυτά σύμφωνα με νέα δεδομένα από έρευνα του Πανεπιστημίου Notre Dame στις ΗΠΑ.

Τρεις νέες σχετικές έρευνες από τον καθηγητή Darcia Narvaez δείχνουν σχέση ανάμεσα στους τρόπους ανατροφής παιδιών που εφάρμοζαν οι αρχέγονες ανθρώπινες κοινότητες (το 99% της ανθρώπινης ιστορίας) και καλύτερη ψυχική υγεία για τα παιδιά, περισσότερη ενσυναίσθηση και ανάπτυξη ηθικής συνείδησης, και υψηλότερη νοημοσύνη στα παιδιά.

«Η έρευνά μας δείχνει ότι οι ρίζες της ηθικής μας λειτουργίας βρίσκονται στην αρχή της ζωής μας, στην βρεφική ηλικία, και επηρεάζονται βαθιά από την συναισθηματική ποιότητα στην υποστήριξη από την οικογένεια και την κοινότητα», αναφέρει ο Narvaez, ο οποίος ειδικεύεται στην ανάπτυξη του συναισθήματος, της ηθικής και του χαρακτήρα των παιδιών.
Στις τρεις μελέτες περιλαμβάνεται μια μελέτη παρατήρησης για τις πρακτικές των γονιών παιδιών τριών ετών, μια προοπτική έρευνα που συνδέει διαφορετικούς τρόπους ανατροφής με το επίπεδο ψυχικής υγείας των παιδιών και μια μελέτη σύγκρισης πρακτικών των γονιών ανάμεσα σε μητέρες στις ΗΠΑ και σε μητέρες στην Κίνα.

«Ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σήμερα στις δυτικές χώρες ολοένα αυξανόμενα τα στερεί από πρακτικές που οδηγούν σε ψυχική ευεξία και σε αίσθημα ηθικής», λέει ο καθηγητής Narvaez.
Ο καθηγητής έχει αποκρυσταλλώσει 6 χαρακτηριστικά στην ανατροφή των παιδιών που ήταν συχνά στους μακρινούς μας προγόνους:

1. Άφθονη, θετική επαφή, σωματική, σχεδόν συνεχές κράτημα του παιδιού, αγκαλιά και κουβάλημα
2. Έγκαιρη και κατάλληλη απόκριση του γονιού στα σημάδια ανησυχίας και στο κλάμα του βρέφους. Δεν μπορείς να κακομάθεις ένα βρέφος, μόνο να το αμελήσεις. Είναι σημαντικό να συντονιζόμαστε και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του παιδιού μας πριν αυτό γίνει ανήσυχο και ελευθερωθεί μια καταιγίδα τοξικών χημικών στον εγκέφαλό του. «Θερμή φροντίδα, κατάλληλη, άμεση, με αλληλεπίδραση αφήνει τον εγκέφαλο του παιδιού ήρεμο σε χρόνια που αυξάνεται ραγδαία σε όγκο, σε συνδέσεις νευρώνων, σε χρόνια που σχηματίζεται, παίρνει μορφή η προσωπικότητα του καθενός και ο τρόπος απόκρισης στον κόσμο», λέει ο Narvaez.
3. Θηλασμός, ιδανικά για 2 με 5 χρόνια. Το μητρικό γάλα παρέχει τα «τούβλα» που λείπουν, σε ορμόνες, ένζυμα, αντισώματα και κύτταρα, από ένα γεννημένο ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού και έναν ανώριμο αλλά ραγδαία αναπτυσσόμενο εγκέφαλο.
4. Παροχή φροντίδας από πολλά πρόσωπα στα πλαίσια της κοινότητας: ο περίγυρος του παιδιού γεμάτος με αγαπημένα πρόσωπα, θείες, γιαγιάδες κλπ που επίσης αγαπούν και φροντίζουν το παιδί.
5. Ελεύθερο, ανεμπόδιστο παιχνίδι με άλλα παιδιά ποικίλων ηλικιών, συνομιλήκων αλλά και μεγαλύτερων. Έρευνες δείχνουν ότι παιδιά που δεν έχουν την ευκαιρία να παίζουν συχνά με άλλα παιδιά είναι πιο πιθανό να εμφανίζουν προβλήματα πνευματικής υγείας και έλλειψη προσοχής – υπερκινητικότητα.
6. Φυσική γέννα, που παρέχει στις μητέρες την ορμονική ένεση που τις δίνει ενέργεια να αναλαμβάνουν ενεργά τον ρόλο τους και να φροντίζουν το νεογέννητό τους.

Οι ΗΠΑ εμφανίζουν έντονη πτωτική τάση σε όλες τις παραπάνω γονεικές συμπεριφορές και συνθήκες ανατροφής των παιδιών. Αντί να δίνουμε στα μωρά αγκαλιά, τα βρέφη παροτρύνονται να «ανεξαρτητοποιούνται» από τους γονείς τους από ημερών, να ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο τους στην κούνια, στο ρηλάξ, με άψυχα παιχνίδια, με υποκατάστατα της μητρικής θηλής όπως η πιπίλα και τα μπιμπερό, σε καροτσάκια και ακόμα και μπροστά σε μια τηλεόραση. Οι γονείς θεωρούν ότι θετικές αξίες ανατροφής είναι να αφήνεις το μωρό να κλαίει για να «συνηθίσει» ή να «σκληραγωγηθεί», να έχεις το μωρό να κοιμάται μόνο του για πολλές ώρες μακριά από τους γονείς του, να παίζει μόνο του για ώρα με τα παιχνίδια του κλπ. Λίγες μητέρες θηλάζουν το παιδί έως ενός έτους, μεγάλες οικογένειες με κοντινούς συγγενείς έχουν εκλείψει, ενώ το ελεύθερο παιχνίδι με άλλα παιδιά έχει για τα νήπιά μας σχεδόν εξαφανιστεί από την δεκαετία του '70. Είναι άσχετη με όλα τα παραπάνω η επιδημική αύξηση των παιδιών με αυτιστικού τύπου διαταραχές, υπερκινητικότητα ή κοινωνικές δυσκολίες;

«Αντιλήψεις και πρακτικές μη υγιείς για το μεγάλωμα των παιδιών έχουν γίνει το σύνηθες, το επικρατές, όπως η χρήση ξένου γάλακτος για βρέφη, η απομόνωση των βρεφών στα δωμάτιά τους, ή η πεποίθηση ότι αν ανταποκριθείς έγκαιρα σε ένα μωρό που ανησυχεί και «γκρινιάζει», κινδυνεύεις να το «κακομάθεις»», λέει ο Narvaez.
"H συναισθηματική ευεξία των παιδιών στην Αμερική έχει χειροτερεύσει τις τελευταίες δεκαετίες: επιδημικοί αριθμοί παιδιών με άγχος και κατάθλιψη, με επιθετική ή αντικοινωνική συμπεριφορά, με έλλειψη ηθικής ωρίμανσης, συναίσθησης και ικανότητας δημιουργίας βαθιάς σχέσης. Όλα αυτά με ανησυχούν πολύ ως επιστήμονα με ειδίκευση στην ηθική ανάπτυξη των παιδιών», αναφέρει ο Narvaez. «Παιδιά που δεν λαμβάνουν την συναισθηματική ανατροφή που χρειάζονται κατά τα πρώτα κρίσιμα χρόνια της ζωής τους γίνονται πιο εγωκεντρικά, κλεισμένα στο καβούκι τους. Δεν διαθέτουν τους απαραίτητους μηχανισμούς έκφρασης συναισθημάτων και συμπόνιας στον ίδιο βαθμό με παιδιά που ανατράφηκαν σε θερμό οικογενειακό περιβάλλον, γεμάτο αλληλεπίδραση και ανταπόκριση.»

Πηγή: www.sciencedaily.com - Συντάκτης: Παπαβέντσης Στέλιος (Παιδίατρος, M.R.C.P.C.H., D.C.H. I.B.C.L.C. )

Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS