Γνήσιο παιδί του γεωπόνου μπαμπά και εγγόνι ενός αγρότη παππού με μερικά χωράφια γεμάτα μηλιές που αργότερα αντικαταστάθηκαν με κυδωνιές λατρεύω και τα δύο αυτά φρούτα. Το ένα σκούρο κόκκινο και το άλλο χρυσόξανθο με ένα ελαφρό καφετί χνούδι να το ...προστατεύει θαρρείς στόλιζαν τη φρουτιέρα που κυριαρχούσε στο τραπέζι της κουζίνας της πολυαγαπημένης μου γιαγιάς.
Κυρίαρχα και στο μυαλό μου, στη ψυχή μου, άρρηκτα δεμένα με τις νοστιμιές που μας χάριζαν γεμίζοντας το πιάτο μας δεν θα μπορούσα παρά να τα χρησιμοποιώ κι εγώ, όσο περισσότερο μπορώ στην κουζίνα μου και στις μαγειρικές, χαλαρωτικές περιπλανήσεις μου.
Μηλόπιτες, κέικ με μήλο ή κυδώνι... μικρά και μεγάλα, σε νηστίσιμη ή όχι μορφή, σε σύγχρονο στυλ ή σε πιο παραδοσιακό, τάρτες, μαρμελάδες αλλά και γλυκά του κουταλιού με πηγή τούτα τα δύο αγαπημένα φρούτα μας χαρίζουν, συχνά πυκνά, τη νοστιμιά τους.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ζελέ κυδωνιού, σε έντονο ρουμπί χρώμα και με απίστευτη γεύση σε μικρά ή μεγαλύτερα γυάλινα πιατελάκια με καπάκι (τί πανέμορφα σκεύη κι αυτά!!) που ήταν πάντα σε περίοπτη θέση, θαρρείς για να τα ανακαλύπτουμε εύκολα εμείς τα εγγόνια, μέσα σ'εκείνο τον μπουφέ - χρυσωρυχείο όπως τον αποκαλούσα όταν μεγάλωσα. Ένας μπουφές γεύσης!!! Ένα από τα ντουλάπια του, το πιο μεγάλο ήταν ένα ολάκερο ζαχαροπλαστείο της εποχής, με κάθε είδος γλυκό του κουταλιού και μαρμελάδα... απ΄ό,τι φρούτο μπορεί κανείς να φανταστεί!!! Τα πιατικά της γιαγιά μου... λιγοστά... γουστόζικα, όμορφα, κομψά αν και όχι ακριβά... όταν γέμιζαν με όλα αυτά τα καλούδια που τόσο απλόχερα της χάριζε η φύση και που η ίδια τα "χειριζόταν" με τόσο σεβασμό κι αγάπη, γινόταν πραγματικά έργα τέχνης, γαστρονομικής τέχνης.
Εφέτος, λοιπόν, εκτός από τα μήλα που ποτέ δεν λείπουν από την κουζίνα μας, αισθητή την παρουσία έκαναν και τα κυδώνια. Αφού τελείωσα το τριφτό γλυκό του κουταλιού, έκανα και τον περίφημο πελτέ (δεν σας τον έδειξα γιατί μου ξέφυγε και το χρώμα του δεν έγινε εκείνο το εκπληκτικό κόκκινο-ρουμπί) και αφού υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα φτιάξω κι άλλον... καλύτερον, πήρα την πούλπα των κυδωνιών κι έκανα κυδωνόπαστο (όχι μόνον είχα χρόνια να φτιάξω αλλά ξέχασα και να το ποστάρω... το καημένο το κυδωνόπαστο!).
Το κυδωνόπαστο έχει διάφορες χρήσεις. Είναι πολύ ωραίο με συνοδεία τυριού, μόνο του σαν γλυκό αλλά και μέσα σε κοκκινιστό κρέας.
Βοηθός μου στην διαδικασία αυτή ένα γαλλικό βιβλίο που πρόσφατα αγόρασα γιατί τη συνταγή της γιαγιάς μου δεν την θυμάται πια κανείς από τους μεγάλους!! Δεν πειράζει όμως... αρκεί που πέτυχε!! -:))
Ελάτε να δούμε μαζί τί έκανα... έτσι για ν' αρχίσει γλυκά η εβδομάδα!
ΥΛΙΚΑ
1.200 γρ. κυδώνια
Χυμό από 1/2 λεμόνι
Ζάχαρη όσο ζυγίζει το υγρό και η πούλπα των κυδωνιών
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Τρίβουμε τα κυδώνια για να βγάλουμε το χνούδι τους.
Τα πλένουμε καλά, τα καθαρίζουμε και τα κόβουμε σε κομμάτια .
Βγάζουμε τα κουκούτσια και μαζί με τα φλούδια τα βάζουμε σε ένα τουλπάνι και τα δένουμε με κλωστή μαγειρικής.
Βράζουμε τα κομμένα κυδώνια με 800 ml νερό και βάζουμε στην κατσαρόλα και το τουλπάνι με τις φλούδες και τα κουκούτσια, που περιέχουν πολύ πηκτίνη.
Προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και αφήνουμε να βράσουν σε μέτρια φωτιά έως ότου μαλακώσουν πολύ (χρειάζονται περίπου 30-40 λεπτά, ανάλογα με τα κυδώνια).
Ύστερα, βγάζουμε το τουλπάνι το αφήνουμε να στραγγίσει καλά μέσα στην κατσαρόλα χωρίς όμως να το πιέζουμε για να μη "βγάλει" θολό υγρό.
Με το εργαλείο του πουρέ, το multi ή το ραβδομπλέντερ (εγώ χρησιμοποιώ το πρώτο ή το δεύτερο... για κάποιο λόγο δεν έχουμε καλή "χημεία" με το ραβδομπλέντερ!!) πολτοποιούμε τα βρασμένα κυδώνια πολύ καλά.
Ύστερα, περνάμε τον πολτό αυτό από πυκνό σουρωτήρι.
Το υγρό που παίρνουμε το κάνουμε πελτέ προσθέτοντας για κάθε ποτήρι υγρό 3/4 ποτηριού ζάχαρη και χυμό από 1/2 λεμόνι.
Βράζουμε για 5-6 λεπτά περίπου σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και μόλις "δέσει" το αποσύρουμε από τη φωτιά.
 |
| Ζελέ κυδώνι |
 |
| Η διαδικασία του κυδωνόπαστου |
 |
| Η τελική φάση: το "τύλιγμα" στη ζάχαρη |
Η πούλπα του κυδωνιού που τώρα έχει μείνει χωρίς υγρό είναι αυτή που θα χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε το κυδωνόπαστο.
Ζυγίζουμε την πούλπα και βάζουμε ζάχαρη 100 γραμμάρια παραπάνω από το βάρος της πούλπας (αν δηλαδή η πούλπα είναι 400 γρ. θα βάλουμε ζάχαρη 500 γρ.).
Βάζουμε την πούλπα και την ζάχαρη σε μια κατσαρόλα και ανακατεύουμε καλά με μια ξύλινη κουτάλα.
Αφήνουμε να βράσουν σε σιγανή φωτιά, ανακατεύοντας σχεδόν συνέχεια για να μην κολλήσει το μείγμα.
Όσο περνάει η ώρα, η πούλπα θα μειώνεται και θα γίνεται πιο "σφιχτή", γυαλιστερή και κοκκινωπή.
Το κυδωνόπαστο είναι έτοιμο όταν χαράζουμε με την κουτάλα την πούλπα στα δύο και δεν ξαναενώνεται.
Καλύπτουμε ένα ταψί με αντικολλητικό χαρτί και το λαδώνουμε ελαφρώς με ελάχιστο ηλιέλαιο.
Απλώνουμε μέσα το μείγμα μας, σκεπάζουμε το ταψί με ένα κομμάτι πυκνό τούλι και το αφήνουμε να "στεγνώσει" για 24-36 ώρες σε σκοτεινό και ξερό μέρος.
Μετά, το κόβουμε σε μπακλαβωτά κομμάτια, το καλύπτουμε με κρυσταλλική ζάχαρη και το βάζουμε σε αεροστεγές δοχείο τοποθετώντας ανάμεσα αντικολλητικό χαρτί.
Το διατηρούμε σε μέρος σκοτεινό και δροσερό ή μέσα στο ψυγείο.
Να έχετε μιαν όμορφη και γλυκιά εβδομάδα!! -:))
