Ορεκτικά και Βιταμίνες. Η πραγματικοτια και οι αφελείς προσδοκίες μας

Δεν υπάρχουν ουσίες που να ανοίγουν την όρεξη. Τα παλιά χρόνια οι παππούδες έδιναν μουρουνέλαιο στα παιδιά τους και θέλουν το ίδιο να γίνει και με τα εγγόνια τους. Είναι ένα επιστημονικό σφάλμα. Το μουρουνέλαιο, πραγματικά ήταν χρήσιμο πριν από 40-50 χρόνια. Είχε σχέση με τη βιταμίνη D που είναι μια απαραίτητη ουσία για την πρόληψη της ραχίτιδας. Τότε – στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο - Ελλάδα, δεν υπήρχαν βιομηχανικά τρόφιμα με προσθήκη προβιταμίνης D, οι δε κτηριακές συνθήκες ήταν χάλια χωρίς τον ήλιο να μπαίνει στα σπίτια. Επομένως, πραγματικά το παιδί, επειδή κινδύνευε από ραχίτιδα έπαιρνε με βαριά καρδιά το απαίσιο μουρουνέλαιο. Τώρα όλα αυτά είναι περιττά. Γιατί στις τροφές υπάρχει ενσωματωμένη προβιταμίνη και ο άφθονος ήλιο που μπαίνει στα μοντέρνα σπίτια μας, εύκολα την μετατρέπει στην πολύτιμη βιταμίνη D. Για αυτό λοιπόν, επειδή δεν υπάρχει κίνδυνος ραχίτιδας, το μουρουνέλαιο είναι περιττό. Με μια μικρή ιατρική εξαίρεση. Λόγω ειδικών συνθηκών, τα νεογέννητα που γεννιούνται πολύ νωρίτερα από το προβλεπόμενο πρέπει να πάρουν για καιρό τέτοιες σταγόνες.

Όσων αφορά τη βελτίωση της όρεξης, δεν υπάρχον μυστικές συνταγές και μυστικές φαρμακευτικές ουσίες.

Βέβαια κάποια παιδία είναι ανόρεχτα γιατί έχουν έλλειψη σιδήρου (ενώ ο αιματοκρίτης τους μπορεί να είναι καλούτσικος). Σε αυτά τα παιδιά, πρέπει να χορηγήσουμε μετά από εξετάσεις (γενική αίματος, σίδηρο ορού, φεριτίνη) για μερικούς μήνες σκευάσματα σιδήρου.

Είναι αυτονόητο πως όλα αυτά είναι αποκλειστική απόφαση του γιατρού σας.