Στην ηλεκτρονική θυρίδα του Λέο φτάνει κατά λάθος ένα e-mail της άγνωστης Έμι. Εκείνος της απαντάει από ευγένεια. Εκείνη συνεχίζει να του γράφει, διότι νιώθει να ελκύεται από αυτόν. Σύντομα ο Λέο θα παραδεχτεί ότι ενδιαφέρεται για την Έμι, παρόλο που καταλαβαίνει καλά ότι είναι παράλογο τούτο το ενδιαφέρον. Αλλά και η Έμι ομολογεί ότι ο Λέο είναι ένας πραγματικά υπέροχος άντρας. Είναι θέμα χρόνου να συναντηθούν, και οι δυο όμως το καθυστερούν διότι η ιδέα και μόνο τους αναστατώνει. Πόσο μάλλον όταν η Έμι έχει έναν ευτυχισμένο γάμο και ο Λέο προσπαθεί να χωνέψει μια αποτυχημένη σχέση. Άραγε, τα απεσταλμένα, εισερχόμενα και αποθηκευμένα μηνύματα αγάπης θα αντέξουν σε μια συνάντηση; Κι αν ναι, τι θα συμβεί τότε; Μια διαδικτυακή ιστορία μοναξιάς και έρωτα, με πρωταγωνιστές ανθρώπους τού σήμερα.

Η ζωή της Κάτιας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Άνεργη ηθοποιός, με ελάχιστη προϋπηρεσία στο ενεργητικό της, κάνει ό,τι δουλειά τής προκύψει για να βγάζει τα προς το ζην, αν και η οικογένειά της, που ζει σε ένα χωριό της Ηπείρου, νομίζει ότι είναι ανώτερο στέλεχος σε πολυεθνική. Και αυτό γιατί η Κάτια καταφεύγει συχνά σε μικρά αθώα ψέματα για να μη στενοχωρεί τους ανθρώπους που αγαπάει. Όσο για τα αισθηματικά της, ούτε από εκεί βλέπει φως, αφού ο αγαπημένος της τον τελευταίο καιρό τής κάνει νερά. Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο όταν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού της της κάνει έξωση και η Κάτια αναγκάζεται να δεχτεί την πρόταση του Τάκη, του κολλητού της, και να συγκατοικήσει προσωρινά μαζί του. Μεταξύ επεισοδιακών οντισιόν, του αγώνα επιβίωσης και της καθημερινής ρουτίνας, η Κάτια αρχίζει να βλέπει τον κολλητό της με άλλο μάτι. Για να ξεπεράσει αυτή την απαγορευμένη έλξη, μπλέκει σε μια άλλη σχέση με απρόβλεπτες συνέπειες. Μέσα από πολλά λευκά ψέματα, παρεξηγήσεις και δυσκολίες η Κάτια θα παλέψει να βρει το δρόμο της στον δύσκολο κόσμο της σόου μπιζ και να κερδίσει τον έρωτα με όπλα της το χιούμορ, την επιμονή και την αισιοδοξία.

Η Λέξι ξυπνά σ' ένα νοσοκομείο και είναι σίγουρη ότι βρίσκεται στο 2004, πως είναι 25 ετών και έχει στραβά δόντια και άθλια ερωτική ζωή. Προς μεγάλη της έκπληξη διαπιστώνει ότι το έτος είναι 2007 και η ίδια είναι 28 ετών, έχει ολόισια δόντια, δικό της διαμέρισμα και έναν πανέμορφο και πάμπλουτο... σύζυγο!
Δεν μπορεί να πιστέψει την καλή της τύχη. Είναι σίγουρη ότι ο γάμος της είναι φανταστικός και προσπαθεί να γνωρίσει από την αρχή τον άντρα της με τη βοήθεια ενός «εγχειριδίου γάμου» που έχει γράψει εκείνος για να τη βοηθήσει. Αλλά καθώς μαθαίνει σταδιακά τον καινούργιο της εαυτό, αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η ζωή της δεν είναι και τόσο τέλεια. Οι κολλητές της τη μισούν• η επαγγελματική της ζωή παραπαίει• και ο συνεργάτης του άντρα της τη διαβεβαιώνει ότι είναι εραστές κι ότι αγαπιούνται τρελά...
Μα τι της συνέβη επιτέλους; Θα καταφέρει να θυμηθεί κάποτε; Και τι θα γίνει αν θυμηθεί;

Αν ο Σπύρος δεν είχε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ, αν είχε ακούσει το ξυπνητήρι του στις οκτώ, αν είχε τα απαραίτητα πέντε λεπτά στη διάθεσή του για να ελέγξει τα μηνύματα στον υπολογιστή και να δει ότι το ραντεβού των δέκα είχε μετατεθεί κατά μία ώρα αργότερα, δε θα είχε χάσει τη ζωή του. Τουλάχιστον, όπως αντιλαμβάνεται ο περισσότερος κόσμος την έννοια της ζωής! Ο Σπύρος Παπαγιάννης, στις δέκα παρά τέταρτο το πρωί της 23ης Μαρτίου 2005, έπαψε να υπάρχει. Για τρία ολόκληρα χρόνια! Η Μαρίνα Αγγελή, αδικημένη από τη φύση και τη ζωή, το απόγευμα της 23ης Μαρτίου 2005, ανακάλυψε ένα σημαντικό λόγο για να συνεχίσει να ζει. Η Ιωάννα και ο Αντώνης Δαμήρας, ευτυχισμένοι στα πενήντα τους, βρίσκονται μπλεγμένοι σε γεγονότα που τους ανατρέπουν τη ζωή. Και η Καίτη Καραπάνου, η όμορφη αρραβωνιαστικιά του Σπύρου, περιμένει το θαύμα που θα τον φέρει πάλι στην αγκαλιά της. Το πέρασμα του Σπύρου Παπαγιάννη στη ζώνη της ανυπαρξίας συμπαρασύρει τέσσερις ανθρώπους των οποίων η ζωή ανατρέπεται. Ανυποψίαστοι, μπλέκονται στον ιστό που η μοίρα θα υφάνει με άξονα τον Σπύρο, τον άνθρωπο που υπάρχει χωρίς να ζει. Παιχνίδια, καπρίτσια, μυστικά που περιμένουν πίσω από τις κλειστές κουρτίνες του μυαλού. Και κάπου πιο μακριά η ευτυχία παραμονεύει κι αυτή υπομονετικά...

Στην άγρια φύση, όταν ένας λύκος διαισθάνεται το τέλος του, όταν ξέρει ότι δεν είναι πια χρήσιμος στην αγέλη, επιλέγει να πεθάνει μακριά από την οικογένειά του, μόνος και υπερήφανος. Δυστυχώς δε συμβαίνει το ίδιο με τους ανθρώπους.
Ο Λιουκ έχει περάσει όλη του τη ζωή μελετώντας τους λύκους, τη συμπεριφορά τους, τις συνήθειές τους, ζώντας μαζί τους για πολύ καιρό. Τους καταλαβαίνει καλύτερα και από την ίδια του την οικογένεια. Η γυναίκα του τον έχει αφήσει. Ο γιος του, Έντουαρντ, εγκατέλειψε το πατρικό πριν από έξι χρόνια, και η σχέση τους είναι σχεδόν ανύπαρκτη, όσο κι αν πονάει και τους δύο αυτό.
Όταν ένα παγωμένο χειμωνιάτικο βράδυ χτυπάει το τηλέφωνο, τα πάντα αλλάζουν. Ο Λιουκ έχει τραυματιστεί σοβαρά σ' ένα αυτοκινητικό ατύχημα. Ο Έντουαρντ πρέπει να γυρίσει πίσω και να αντιμετωπίσει τον πατέρα του. Μαζί με την αδελφή του, την Κάρα, οφείλουν να αποφασίσουν για την τύχη του. Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση και τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι βασανιστικά: Τι μυστικά έχουν κρατήσει ο ένας από τον άλλο; Ποια είναι τα κίνητρα πίσω από την ανάγκη τους να αφήσουν τον πατέρα τους να πεθάνει ή να προσπαθήσουν να τον διατηρήσουν στη ζωή; Τι θα ήθελε ο ίδιος ο Λιουκ; Και, το σημαντικότερο, πώς μπόρεσαν όλοι να ξεχάσουν αυτό που ένας λύκος δεν ξεχνά ποτέ; Ότι κάθε μέλος της αγέλης χρειάζεται το άλλο και ότι μερικές φορές η θυσία είναι συνώνυμο της επιβίωσης;
Μια συγκινητική ιστορία για τη φύση της οικογένειας, την αγάπη, την προστασία και τη δύναμη που προσφέρει, αλλά και το τίμημα που ίσως πρέπει να πληρώσουμε για να απολαύσουμε αυτά τα αγαθά.

Η μεγάλη ομορφιά ήταν η μοναδική αμαρτία της Ευγενίας. Ένα δώρο που της δόθηκε ερήμην της κι έμελλε να καθορίσει την πορεία της ύπαρξής της.

«Για τον φτωχό ακόμη και η ομορφιά κατάρα είναι», αποφαινόταν συχνά η Μάχη, φαρμακωμένη από τις δυσκολίες της προσφυγικής ζωή της. Όταν, όμως, μπαίνει στη ζωή της κόρης της ο ευκατάστατος Θεόφιλος, αρχίζει να αναθεωρεί τις απόψεις της.

Εκείνος την ερωτεύεται τρελά, απόλυτα. Αυτή τον αγαπά με τη λαχτάρα και το πάθος των δεκαεπτά της χρόνων. Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, όμως, που ξεσπά πριν προλάβουν να χαρούν την αγάπη τους, θα την αφήσει ξεκρέμαστη στον τόπο του. Εκεί θα μπει στο στόχαστρο των κουνιάδων της, ιδιαίτερα της μεγάλης, της Ευανθίας, και του ισχυρού κομματάρχη της περιοχής, ανέτοιμη για όσα την περιμένουν. Μοναδικό και αναπάντεχο στήριγμα θα βρει στην πεθερά της Άννα.

Κι ενώ στα χρόνια που ακολουθούν τα προστάγματα των καιρών ορίζουν τις ζωές τους, το μίσος και η ζήλεια οπλίζουν το χέρι της Μοίρας σπέρνοντας τον όλεθρο. Τρεις αθώες ψυχές παρασέρνονται στον βίαιο άνεμό του και ξεσπούν το λυγμό τους, καθώς σκορπούν σε διαφορετικές γωνιές της Ελλάδας, στην αγκαλιά της "μητέρας" Φρειδερίκης.

Η ιστορία ενός απόλυτου έρωτα σε ταραγμένα χρόνια. Όταν η ομορφιά θεωρείται αμαρτία κι οι πράξεις και τα λόγια των ανθρώπων συναγωνίζονται σε αγριότητα τα πεδία των μαχών, τότε τα πάντα μπορεί να συμβούν.

Είναι μια εποχή που ο Σείριος, το πιο λαμπρό αστέρι του ουρανού, φαίνεται να αγγίζει τον ορίζοντα, ο ήλιος και η γη να έρχονται πιο κοντά και η ζέστη να γίνεται αφόρητη. Είναι μια εποχή, που κάνει τους άνδρες να στεγνώνουν και να γίνονται ασθενικοί και τις γυναίκες να ανθίζουν και να γίνονται λάγνες όσο ποτέ. Είναι η εποχή των κυνικών καυμάτων. Ένα τέτοιο καλοκαίρι ο δωδεκάχρονος Άγις και οι τρεις συνομήλικοι φίλοι του- ο σκληροτράχηλος Φάνης και οι δίδυμοι Κοσμάς και Δαμιανός- ξεκινάνε με τα ποδήλατά τους για να ανακαλύψουν μια μυστική τοποθεσία, κοντά στο ποτάμι, που όλοι έχουν ακουστά. Εκεί, λέγεται ότι τα μεσημέρια κάνει μπάνιο γυμνή η Μπριζίτ, η όμορφη Γαλλίδα δασκάλα, που φιλοξενεί ο μεγαλοκτηματίας Βάιος τα καλοκαίρια στο αρχοντικό του για να κάνει μαθήματα γαλλικών στο γιο του. Η συνάντηση του Άγι με τη Γαλλίδα δασκάλα θα τον κάνει να ενηλικιωθεί απότομα και τα δραματικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν εκείνο το βράδυ θα σημαδέψουν για πάντα τη ζωή του. Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, ο Άγις παραλαμβάνει ένα δέμα με ένα παλιό, σκουριασμένο πιστόλι και τότε καταλαβαίνει ότι το μυστικό που κουβαλούσε σε ολόκληρη τη ζωή του δεν το γνώριζε μόνο ο ίδιος. Δεν έχει άλλη επιλογή από το να επιστρέψει στον γενέθλιο τόπο για να μάθει και ίσως για να κλείσει οριστικά τις εκκρεμότητες με το παρελθόν.

Μύηση στην τέχνη της οπιομανίας. Γνωριμία με τον / την Ντιμπλ, γκαρσόνα και πόρνη, ευνούχο, τρανσέξουαλ μούσα που θα γυρέψει στο όπιο ανακούφιση και θα βρει ηδονή, πάθος και θάνατο. Με αυτή, περίπου, τη σειρά. Πέρασμα στην Κίνα. Ο κύριος Λι, θεραπευτής και ντίλερ, οδηγός στα θαυμάσια της έξης και της μέθεξης. Επιστροφή στο μέλλον, πένθιμος απολογισμός, χαρμολύπη – το απόλυτο trip.

Narcopolis είναι η Βομβάη προτού αλλάξει φύλο εγχειρισμένη από σουγιά και γίνει Μουμπάι. Narcopolis είναι η πίπα οπίου προτού γίνει σύριγγα ηρωίνης, το trip που σε ελευθερώνει και σε λιώνει, η γκρεμισμένη πύλη της αντίληψης, ο δρόμος της υπερβολής ως τη σοφία. Narcopolis είναι ένα ερωτικό γράμμα στη Βομβάη ως πολιτεία αυτοκτόνων και ως χαμοκέλα μιας αναπόφευκτα δίκοπης ζωής.

Το NARCOPOLIS, το μυθιστόρημα ενός ποιητή, είναι μια σπαρακτική ελεγεία στην τοξικότητα των πόλεων και των ανθρώπων, της ύπαρξης που ψάχνει στο μηδέν για κάποιο νόημα. Με αυτή την ανταπόκριση από την άβυσσο, ο Τζιτ Θαγίλ συνομιλεί, προς τέρψιν των αναγνωστών, με μεγάλους χρονικογράφους του χάους όπως ο Ουίλιαμ Μπάροουζ και ο Ρομπέρτο Μπολάνιο.

Μια αληθινή ιστορία που θα προκαλέσει σοκ και ανατριχίλα αλλά.. Πρέπει να ακουστεί.
Το θέμα του ευαίσθητο και σκληρό...
Παιδική κακοποίηση! Ποιος αντέχει την αλήθεια;
Ποιος ευθύνεται; Τι αλλάζει όταν κλείνει η πόρτα;
Εικόνες σκληρές. "Τραύματα" που ποτέ δεν κλείνουν.
Ένα "γιατί" που θα μείνει αναπάντητο, χαραγμένο στην ψυχή.
Σκοτάδι. Σημείο μηδέν. Και η μέτρηση αρχίζει ξανά και ξανά.
Γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα σου.....
Σε απόσταση αναπνοής.....
Σε απόσταση αδιαφορίας.....
Τα βλέπεις.... Τα ακούς.....ΣΙΩΠΕΙΣ!

Δεν ξέρω αν έπρεπε να κάνω κάτι προτού αρχίσω να γράφω· να μιλήσω με κάποιον λόγου χάρη. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος ή κάτι που μπορεί να σε προτρέψει ή να σε αποτρέψει από το να εκφράσεις ότι νιώθεις, ότι πιστεύεις, ότι φαντάζεσαι ή ότι ελπίζεις σε μια κόλα χαρτί. Και δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο μέρος όπου βαφτίζεσαι συγγραφέας. Το σίγουρο είναι ότι εδώ και χρόνια γράφω συνέχεια. Έχω έναν κανόνα: να αποφεύγω τη σοβαροφάνεια. Και να γράφω αυτά που πιστεύω. Αναπόφευκτα βαφτίστηκα μέσα στο μελάνι, μέσα στο δικό μου μελάνι. Αυτοβαφτίστηκα δηλαδή. Η μόνη λέξη που μου 'ρχεται συνειρμικά αυτή τη στιγμή είναι: αυτομαστιγώθηκα· αφού πλέον, γράφοντας, είχα έρθει αντιμέτωπος με τις σκέψεις μου, που μέχρι πρόσφατα μπορούσα και να τις αποφεύγω. Όμως πια τα ψέματα τελείωσαν. Τώρα, τις έχω απέναντί μου!